Wat een leuke nieuwe belevenissen!
Door: Lieke van Dijk
Blijf op de hoogte en volg Lieke
01 April 2012 | Ghana, Accra
Hoi allemaal!
Hier weer even een update van mijn ervaringen in Ghana! De eerste twee werkdagen van deze week heb ik al beschreven. Hier komt een stukje van de rest van de week:
Woensdag was een dag zoals velen. Tot we later op de ochtend mochten met het wassen en afleggen van een overleden patiënt. Dit leek me wel interessant. Niet omdat het mij leuk lijkt om een dode patiënt te zien. Maar omdat je als verpleegkundige soms ook een patiënt moet wassen en afleggen. Ik was benieuwd hoe ze dat hier doen en wat de verschillen zijn met in NL.
De patiënt werd van de verpleegafdeling eerst naar het mortuarium gebracht. Daar moest de arts de dood nog verklaren. Dit was dan ook het eerste verschil! Als jij in Nederland een patiënt vast naar het mortuarium brengt en daar pas de dood laat verklaren door een arts kun je ongeveer een proces aan je broek krijgen! In Nederland moet de dood eerst worden vastgesteld door een arts en daarna mag de patiënt pas naar het mortuarium.
De verzorging daarna ging heel netjes! Ze waste de man zorgvuldig. Daarna deden ze echter iets onbegrijpelijks… Ze pakte twee grote spuiten. Zo dik als een rietje en ongeveer 30 cm lang, deze vulde ze met een soort vloeistof en daarmee prikte ze overal in het lichaam. Benen, voeten, armen, handen, torso, hoofd. Ja alles!! Hier schrok ik wel een beetje van, want het ging niet zoals het zetten van een normale spuit met medicatie. Het ging behoorlijk lomp! En overal werd deze spuit in gestoken. Het leek wel of ze in een spons aan het prikken waren. Ik vond dit erg respectloos overkomen. Soms zaten ze met de spuit tegen een rib of een ander bot aan en dan gaven ze een extra stoot zodat de naald er langs af schoot.
Omdat dit er niet bepaald leuk uitzag heb ik dit niet helemaal meegekeken. Niek wel. Maar ik zag aan zijn gezicht dat hij het ook erg onsmakelijk vond toen ze aan het hoofd van de patiënt begonnen.
We hebben nagevraagd waar dit goed voor was. Dat was om het lichaam wat langer goed te houden in het mortuarium. Toen werd er een sticker met de naam van de patiënt op het hoofd geplakt en werd hij aan hoofd en voeten de koelcel ingedragen.
In de middag zijn we boodschappen gaan doen in Kpando. Ik begin dat stadje steeds beter te kennen. We zijn eerst onze jurkjes (die we hebben laten maken) gaan bekijken. Jeetje wat waren ze lelijk! Niet bepaald wat wij voor ogen hadden. Dus we laten ze nu iets vermaken.
Op de markt hebben we chocolade gevonden!!! Een soort bonbons. Maar helaas smaken ze niet bepaald zoals bonbons in NL… Ach, op zijn Ghanees zijn ze prima te eten. Wat zal ik van alles genieten als ik terug in Nederland ben!
In Kpando ben ik twee keer ten huwelijk gevraagd! (mijn teller staat dus al op 3) Alle twee de verzoeken afgewezen. Jan (mijn vriendje) heeft mij, voor dat ik naar Ghana ging, een ring gegeven. Ik heb dus mooi gezegd dat ik al getrouwd was. Dit hielp nog redelijk! Ook Carlijn, Willemijn en Sofie zijn ten huwelijk gevraagd. Die konden ze wat minder snel afwimpelen. En er zaten een aantal volhouders bij! Eentje bood zelfs aan om toch met ons mee naar NL te gaan, en als we dan in NL zouden landen zou hij gewoon zijn eigen gang gaan. We zouden geen last meer van hem hebben en dan konden wij gewoon naar onze man toe. Hahaha!!
Donderdag
Normaal gesproken is vrijdag onze projectdag. Maar deze week hebben we tijdens onze stagedagen aan Charles (manager van het ziekenhuis) en de hoofdzuster gevraagd wat ze in het ziekenhuis het meeste nodig hebben. Wij hebben in Nederland geld ingezameld om hier te besteden. Zelf hadden we natuurlijk ook al ideeën. Maar wij zien natuurlijk niet alles en misschien komt het ziekenhuis met een heel ander en goed idee dan ons. Vandaag, op donderdag, zouden de artsen, Charles, de secretaresses en de hoofdzuster overleg hebben en aan ons laten weten wat zij het meeste nodig hebben in dit ziekenhuis.
Ze kwamen inderdaad met een idee waar wij zelf niet op gekomen waren! Het ziekenhuis gaf aan een koelkast nodig te hebben speciaal voor Packed Cells (bloed zakjes). Als een patiënt een operatie ondergaat en veel bloed verliest kan dat erg gevaarlijk zijn! Een patiënt heeft dan bloed nodig van iemand anders. In NL heb je daar bloedbanken voor. Het bloed word naar een ziekenhuis gebracht en daar gekoeld bewaard en gesorteerd op bloedgroep. Als een patiënt in NL bloed nodig heeft word er een bloedzakje met de juiste bloedgroep bij het laboratorium gehaald en aan de patiënt gegeven.
In Ghana gaat dat iets anders. Aangezien ze niet zo’n koelkast hebben is het lastig bloed lang goed te houden. Wanneer een patiënt tijdens een operatie veel bloed verliest wordt er ter plekke in de buurt van het ziekenhuis gezocht naar iemand die dezelfde bloedgroep heeft. Van deze persoon word bloed afgenomen, even in een koelkast gelegd en daarna meteen aan de patiënt gegeven. Je snapt wel dat hier veel tijd tussen zit! Dit is dus gevaarlijk.
Dit leek ons in principe een goede investering. Het ziekenhuis gaat nu kijken wat voor koelkast ze precies willen en rond welke prijsklasse dit zit. Wij mogen beslissen of we hiermee akkoord gaan. En als we akkoord gaan, gaan we de koelkast zelf aanschaffen in Accra en naar het ziekenhuis vervoeren. Dat duurt dus nog wel een aantal weken. Maar het plan is er en er word aan gewerkt!
In de middag hebben we weer een operatie kunnen meekijken. Nog een liesbreuk. Was interessant. Verder hebben we vandaag niet veel bijzonders gedaan op stage.
Vrijdag zijn we voor ons voorlichtingsproject naar een basisschool gegaan. We hebben in Nederland onder andere ook tandenborstels, pennen en ballonnen ingezameld. We willen een mondhygiëne/tandenpoets project houden op de basisschool. We zien dat volwassenen heel vaak een heel slecht gebit hebben en zelfs al bijna het hele boven- of ondergebit missen. Dit komt door slechte mondhygiëne. Mensen knauwen hier na het eten op een stokje om de etensresten tussen hun tanden vandaan te halen. Er zijn overal tandenborstels te koop. Maar in de kleinere dorpen hebben ze hier geen geld voor…
We willen over een paar weken op een vrijdag voorlichting gaan geven aan de kinderen op een leuke manier en ze leren hoe ze de tanden goed moeten poetsen. We hebben heel veel tandenborstels ingezameld die we willen uitdelen en waarmee we het willen voordoen. Vandaag zijn we naar de basisschool gegaan en hebben we met de leraren gepraat. Zij vonden dit een goed idee. We zijn welkom! Dus ook hiervan is de start deze week gemaakt.
Hier weer even een update van mijn ervaringen in Ghana! De eerste twee werkdagen van deze week heb ik al beschreven. Hier komt een stukje van de rest van de week:
Woensdag was een dag zoals velen. Tot we later op de ochtend mochten met het wassen en afleggen van een overleden patiënt. Dit leek me wel interessant. Niet omdat het mij leuk lijkt om een dode patiënt te zien. Maar omdat je als verpleegkundige soms ook een patiënt moet wassen en afleggen. Ik was benieuwd hoe ze dat hier doen en wat de verschillen zijn met in NL.
De patiënt werd van de verpleegafdeling eerst naar het mortuarium gebracht. Daar moest de arts de dood nog verklaren. Dit was dan ook het eerste verschil! Als jij in Nederland een patiënt vast naar het mortuarium brengt en daar pas de dood laat verklaren door een arts kun je ongeveer een proces aan je broek krijgen! In Nederland moet de dood eerst worden vastgesteld door een arts en daarna mag de patiënt pas naar het mortuarium.
De verzorging daarna ging heel netjes! Ze waste de man zorgvuldig. Daarna deden ze echter iets onbegrijpelijks… Ze pakte twee grote spuiten. Zo dik als een rietje en ongeveer 30 cm lang, deze vulde ze met een soort vloeistof en daarmee prikte ze overal in het lichaam. Benen, voeten, armen, handen, torso, hoofd. Ja alles!! Hier schrok ik wel een beetje van, want het ging niet zoals het zetten van een normale spuit met medicatie. Het ging behoorlijk lomp! En overal werd deze spuit in gestoken. Het leek wel of ze in een spons aan het prikken waren. Ik vond dit erg respectloos overkomen. Soms zaten ze met de spuit tegen een rib of een ander bot aan en dan gaven ze een extra stoot zodat de naald er langs af schoot.
Omdat dit er niet bepaald leuk uitzag heb ik dit niet helemaal meegekeken. Niek wel. Maar ik zag aan zijn gezicht dat hij het ook erg onsmakelijk vond toen ze aan het hoofd van de patiënt begonnen.
We hebben nagevraagd waar dit goed voor was. Dat was om het lichaam wat langer goed te houden in het mortuarium. Toen werd er een sticker met de naam van de patiënt op het hoofd geplakt en werd hij aan hoofd en voeten de koelcel ingedragen.
In de middag zijn we boodschappen gaan doen in Kpando. Ik begin dat stadje steeds beter te kennen. We zijn eerst onze jurkjes (die we hebben laten maken) gaan bekijken. Jeetje wat waren ze lelijk! Niet bepaald wat wij voor ogen hadden. Dus we laten ze nu iets vermaken.
Op de markt hebben we chocolade gevonden!!! Een soort bonbons. Maar helaas smaken ze niet bepaald zoals bonbons in NL… Ach, op zijn Ghanees zijn ze prima te eten. Wat zal ik van alles genieten als ik terug in Nederland ben!
In Kpando ben ik twee keer ten huwelijk gevraagd! (mijn teller staat dus al op 3) Alle twee de verzoeken afgewezen. Jan (mijn vriendje) heeft mij, voor dat ik naar Ghana ging, een ring gegeven. Ik heb dus mooi gezegd dat ik al getrouwd was. Dit hielp nog redelijk! Ook Carlijn, Willemijn en Sofie zijn ten huwelijk gevraagd. Die konden ze wat minder snel afwimpelen. En er zaten een aantal volhouders bij! Eentje bood zelfs aan om toch met ons mee naar NL te gaan, en als we dan in NL zouden landen zou hij gewoon zijn eigen gang gaan. We zouden geen last meer van hem hebben en dan konden wij gewoon naar onze man toe. Hahaha!!
Donderdag
Normaal gesproken is vrijdag onze projectdag. Maar deze week hebben we tijdens onze stagedagen aan Charles (manager van het ziekenhuis) en de hoofdzuster gevraagd wat ze in het ziekenhuis het meeste nodig hebben. Wij hebben in Nederland geld ingezameld om hier te besteden. Zelf hadden we natuurlijk ook al ideeën. Maar wij zien natuurlijk niet alles en misschien komt het ziekenhuis met een heel ander en goed idee dan ons. Vandaag, op donderdag, zouden de artsen, Charles, de secretaresses en de hoofdzuster overleg hebben en aan ons laten weten wat zij het meeste nodig hebben in dit ziekenhuis.
Ze kwamen inderdaad met een idee waar wij zelf niet op gekomen waren! Het ziekenhuis gaf aan een koelkast nodig te hebben speciaal voor Packed Cells (bloed zakjes). Als een patiënt een operatie ondergaat en veel bloed verliest kan dat erg gevaarlijk zijn! Een patiënt heeft dan bloed nodig van iemand anders. In NL heb je daar bloedbanken voor. Het bloed word naar een ziekenhuis gebracht en daar gekoeld bewaard en gesorteerd op bloedgroep. Als een patiënt in NL bloed nodig heeft word er een bloedzakje met de juiste bloedgroep bij het laboratorium gehaald en aan de patiënt gegeven.
In Ghana gaat dat iets anders. Aangezien ze niet zo’n koelkast hebben is het lastig bloed lang goed te houden. Wanneer een patiënt tijdens een operatie veel bloed verliest wordt er ter plekke in de buurt van het ziekenhuis gezocht naar iemand die dezelfde bloedgroep heeft. Van deze persoon word bloed afgenomen, even in een koelkast gelegd en daarna meteen aan de patiënt gegeven. Je snapt wel dat hier veel tijd tussen zit! Dit is dus gevaarlijk.
Dit leek ons in principe een goede investering. Het ziekenhuis gaat nu kijken wat voor koelkast ze precies willen en rond welke prijsklasse dit zit. Wij mogen beslissen of we hiermee akkoord gaan. En als we akkoord gaan, gaan we de koelkast zelf aanschaffen in Accra en naar het ziekenhuis vervoeren. Dat duurt dus nog wel een aantal weken. Maar het plan is er en er word aan gewerkt!
In de middag hebben we weer een operatie kunnen meekijken. Nog een liesbreuk. Was interessant. Verder hebben we vandaag niet veel bijzonders gedaan op stage.
Vrijdag zijn we voor ons voorlichtingsproject naar een basisschool gegaan. We hebben in Nederland onder andere ook tandenborstels, pennen en ballonnen ingezameld. We willen een mondhygiëne/tandenpoets project houden op de basisschool. We zien dat volwassenen heel vaak een heel slecht gebit hebben en zelfs al bijna het hele boven- of ondergebit missen. Dit komt door slechte mondhygiëne. Mensen knauwen hier na het eten op een stokje om de etensresten tussen hun tanden vandaan te halen. Er zijn overal tandenborstels te koop. Maar in de kleinere dorpen hebben ze hier geen geld voor…
We willen over een paar weken op een vrijdag voorlichting gaan geven aan de kinderen op een leuke manier en ze leren hoe ze de tanden goed moeten poetsen. We hebben heel veel tandenborstels ingezameld die we willen uitdelen en waarmee we het willen voordoen. Vandaag zijn we naar de basisschool gegaan en hebben we met de leraren gepraat. Zij vonden dit een goed idee. We zijn welkom! Dus ook hiervan is de start deze week gemaakt.
-
02 April 2012 - 10:15
Moniek..:
heey lieke, je hebt de afgelopen week dus weer veel plannen gemaakt die je nog kan gaan uitvoeren. mij lijkt dat wel ontzettend leuk om informatie te geven aan die kinderen hoe ze hun tanden moeten poetsen. die kinderen kunnen dus neem ik aan engels ofniet want hoe ga je het anders uitleggen? maar de keuze van de koelkast is ind een slimme keuze, ik zou het niet zo leuk vinden als ik toevallig langs t ziekenhuis loop en ik word mee gesleurd omdat ze bloed nodig hebben, haha is best een gek iedee eigenlijk. en als die mensen nou hiv of andere ziektes hebben dat zit toch ook in het bloed dan krijgt automatisch die patient dat ook ofniet? nou ja ik heb weer genoeg gepraat. succes deze week weer op je stage en ik hoor het wel weer hoe het is gegaan:) xx moniek -
02 April 2012 - 10:49
Mijke:
He Lieke,
Wat grappig dat ze je nu al zo vaak ten huwelijk hebben gevraagd! Gaan ze dan ook echt op hun knieen? Hahaha!
Slim dat jullie ook aan het ziekenhuis hebben gevragen wat zij echt nodig hebben.. Die weten natuurlijk precies wat ze ''tekort'' komen! Ze zullen ook wel super blij zijn met jullie inzamelactie! Heel veel succes met het uitwerken van de tandenborstelactie! Ja goede vraag Moniek: hoe gaan jullie dat uitleggen!?
Nou we horen het wel weer! Succes deze week! XXX -
03 April 2012 - 13:05
Peter:
Die Jan van jou is wel heel slim geweest haha! Fantastisch weer om te lezen wat jij/jullie daar allemaal voor de kiezen krijgen, bijzonder bijzonder...
Veel suc6&plezier weer deze week! -
03 April 2012 - 19:40
Tante Marga:
Ha die Lieke, is weer een leuk verhaal,
liefs vanaf de Hoogeindseweg Houdoe. -
04 April 2012 - 07:04
Laura:
Ha Lieke,
wat is het toch leuk om je verhalen te lezen! En zo te lezen lig je goed in de markt ^^ Haha.
Ben erg benieuwd naar de tandenborstelactie.
Kijk weer uit naar je volgende verhaal =)
xx -
05 April 2012 - 06:30
Frieke :
Hoi Lieke,
Superleuk om jouw reisverhalen te lezen! Ik volg jou hoor. Meestal lees ik jouw verhalen op kantoor, tussen de hypotheken door.
Heftig wat je allemaal meemaakt. Hoe verwerk je dit allemaal? Ik ben benieuwd hoe het is als je terugkomt straks. Ik weet nog dat ik me verbaasde dat wij in Nederland onze toiletten spoelen met drinkwater. Goed idee om de kinderen tandenpoetsen te leren! Ik ben benieuwd naar het vervolg. Pas goed op jezelf.
Groetjes, tante Frieke -
05 April 2012 - 08:44
Lieke Van Dijk:
Hee allemaal! Bedankt voor jullie leuke reacties!
@ Moniek: die kinderen leren hier inderdaad Engels. Dus dat scheelt inderdaad! ;)
Maar we hebben ook een kaart van de tandarts bij ons! Daar staat het ook in plaatjes op uitgelegd. Volgende week vrijdag gaan we dit waarschijnlijk doen.
Nou, tot mails! Liefs, Lieke -
05 April 2012 - 10:17
Ellie:
Ha Lieke,
Leuk om je zo te kunnen volgen.
Heel apart om dat alles zo mee te maken. Geniet er inderdaad maar van.
Ik ben ook benieuwd wat er gebeurt als je terug bent.
Jammer dat ik geen facebook heb en je foto's dus moet missen, maar die zien we nog wel een keertje?
Voorlopig kijk ik uit naar het volgende verhaal.
Groetjes,
Ellie -
05 April 2012 - 19:25
Johan:
Hoi Lieke, Wat kun jij op een leuke en boeiende manier schrijven zeg! Het is net of ik er zelf bij ben. Wat je nu meemaakt is wel heel bijzonder en ik ben een beetje jaloers op je. Wij volgen jou verslagen met belangstelling!
Groetjes van Johan, Margriet en Jesse
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
