Een vakantie in Afrika, deel 2
Door: Lieke van Dijk
Blijf op de hoogte en volg Lieke
10 Mei 2012 | Ghana, Accra
Een korte update van mijn het eerste deel van de vakantie:
De afgelopen twee weken heb ik vakantie gehad. Mama en Lilian zijn overgevlogen om te zien hoe ik hier in Ghana leef en om met mij een mooie reis langs de westkust van Ghana te maken. In de eerste week van de vakantie heb ik ze laten zien waar ik woon en we hebben stoffen gekocht om jurkjes van te laten maken. Vanaf woensdag zijn we gaan reizen. Via Accra zijn we naar Cape Coast gegaan en daarna doorgereisd naar Axim. Axim heeft een heel mooi strand dat het Ankobra Beach heet. Hier zouden we twee dagen verblijven en op de tweede dag was mama jarig. Ik had nog geprobeerd een leuke verassing voor te bereiden, maar zo makkelijk ging dat nog niet.
Zaterdag, 28 april – Mama’s verjaardag
Vandaag was mama jarig. Ik vind het hartstikke leuk dat mama jarig is terwijl ze bij mij in Ghana zit. Dat is toch net wat speciaal. En ook al voelde ze zich nog niet echt jarig toen ze wakker werd, dat zou die dag nog wel veranderen.
Toen we ’s ochtends wakker werden sprongen Lilian en ik uit bed. Lilian stak twee kaarsjes aan en we hielden er beiden eentje vast. We zongen ‘lang zal ze leven’ en mama mocht de kaarsjes uitblazen. Lilian had een leuke kaart voor mama geschreven en gaf deze aan haar. Ik had niets speciaals. Maar Lilian en ik hadden in het begin van de vakantie een leuke Ghanese tas voor mama gekocht.
Na het zingen ben ik me meteen gaan omkleden. Ik zei dat ik naar een toilet ging zoeken. Mama maakte al de opmerking dat ik iets te actief was deze ochtend. Maar daar heb ik maar niet op gereageerd. Natuurlijk ging ik niet naar een toilet zoeken. Ik ben snel naar het restaurantje gegaan van het hotel en heb gevraagd of ze de boel een beetje konden versieren. Toen ik vertelde dat mijn moeder jarig was moest ik haar naam opschrijven en hoe oud ze geworden was. Ik moest een tafel aanwijzen en een stoel en deze zouden ze versieren. Daarnaast vroeg ik of ze een kleine taart konden maken met haar naam erop. Ik vroeg dit allemaal aan een hele schattige Ghanees. Hij had niet zo veel tanden in zijn mond, zou een jaar of 28 geweest zijn denk ik. Maar hij had hele leuke twinkeloogjes. Toen ik uitlegde wat de bedoeling was begonnen die ogen te twinkelen en hij zag er heel ondeugend uit. Dat kwam wel goed, dacht ik zo. Het was op dat moment net 7.00 uur geweest en ik had afgesproken dat we rond 8.00 uur naar het restaurant kwamen. Op de terugweg ben ik langs de toiletten gekomen en kon dus aan mama en Lilian vermelden waar de schone toiletten waren.
Toen mama en Lilian ook waren aangekleed pakten we onze strandhanddoek, ons boek en zonnebril en gingen naar de zee. We namen plaats bij drie ligbanken en gingen lekker een boekje lezen. De temperatuur was heerlijk! Mama zei al: ‘Dit is de perfecte verjaardag, ’s ochtends aan het strand met een heerlijk temperatuurtje!’ Papa belde nog op rond half acht. Ondertussen ben ik nog eens terug gelopen naar het restaurant om te polsen hoe de verassing ervoor stond. Maar wauw, de tafel was mooi gedekt met grote bladeren en mooie bloemen uit de tuin. De stoel van mama was versierd met twee enorme bladeren die vastgebonden waren met elektriciteitsdraden. En er was een mooie tekening op mama’s stoel geplakt die door een klein meisje gemaakt was. Thomas (de jongen met wie ik alles had afgesproken) kwam naar me toe lopen en vroeg of het zo een beetje goed was. Ik zei dat het echt perfect was. Hij begon helemaal te glunderen. Volgens mij vond hij het echt geweldig om zoiets voor zijn gasten te doen. Het enthousiasme spatte ervan af!
Tegen 8.00 uur zeiden Lilian en ik dat we eigenlijk wel honger hadden. Prima, vond mama, dan gaan we maar richting het restaurantje. Toen we daar aankwamen was mama helemaal verrast! Ze kreeg een kleur en een big smile op haar gezicht. Nu al was de verassing geslaagd! Ze nam plaats op de versierde stoel en we kregen meteen een cocktail van het hotel. Even later bestelden we ons ontbijt. Thomas vroeg nog even of hij me kon spreken. Wilde ik de taart nu hebben of na het ontbijt? Ja, nu natuurlijk! En even later werd de deur van de keuken open gedaan en klonk er een luid ‘happy birthday to you!’ Het hele personeel kwam in één lange rij de keuken uit met voorop Thomas en de taart met kaarsjes. Ja, dat had Thomas leuk gedaan. De mensen die in het restaurant zaten keken op en om en sommige zongen zelfs mee. Mama kreeg opnieuw een kleur en was enorm verrast! Ja, nu voelde ze zich wel jarig! Na ‘happy birthday to you’ zongen ze in dezelfde melodie ‘may God bless you now’ en daarna weer ‘happy birthday to you’. Uiteindelijk blies mama de kaarsjes uit en begonnen we aan de taart. Het was een taart met slagroom!! Jammie! Ow, wat smaakte die taart lekker!
Na de taart hebben we relaxed ontbeten en daarna de hele ochtend lekker in de zee gezwommen.
Vorig jaar was mama in de zomervakantie een week op Texel met alleen maar regen… Hoe vaak ze toen gezegd heeft dat ze dit jaar naar de zee wil in een warm land, had ik niet op tien handen kunnen tellen. Maar daar issie dan eindelijk mam! ;)
In de middag zijn we naar Axim geweest. Dit is een klein dorpje aan zee. Je ruikt over de vis. Bah, wat een lucht! Aan de kust is het dan ook enorm bedrijvig! Want iedereen handelt in vis. Maar het is niet zo’n mooi dorpje. Er lag enorm veel afval en de huisjes waren erg vervallen. Uiteindelijk kwamen we door een straatje waar de muziek hard aanstond. Er waren veel kinderen aan het dansen. Lilian ging dropjes uitdelen aan de kinderen. Ik ging met de kinderen dansen. Mama heeft dit gefilmd. Het was erg leuk om die enthousiaste kinderen te zien en ermee te spelen! Hierna zijn we terug naar huis gegaan.
Zondag, 29 april
Vandaag reisden we door naar Nzulezo. Het dorp ligt aan een meer en is gebouwd op palen. Het is in het uiterste puntje in zuid Ghana, bijna tegen de grens met Ivoorkust. We gingen er met een taxi naartoe. Al vrij aan het begin hield de verharde weg op en we reden verder op zandwegen. Dit schoot dan ook niet echt op. Maar na ongeveer een uur rijden waren we in Beyin. We hebben kaartjes gekocht voor de boot en zijn met een jeep naar het water gereden. Hier moesten we over een lange houten brug lopen en toen kwamen we bij de bootjes. We moesten onze schoenen uit doen en door het water naar de bootjes lopen. Het water was te ondiep om de bootjes helemaal naar de kant te laten varen. Omdat het water zo ondiep was, was het enorm heet. Ik was mijn kleding in water met deze temperatuur (handwas)! Serieus, mijn voeten konden het net aan!
Onderweg werden er allemaal reddingsvesten uitgedeeld. Ik keek nog vertwijfeld naar mama. Maar bedacht toen dat we deze vast niet nodig hadden. Ik kan tenslotte zwemmen, Ghanezen niet. Maar het bootje lag zo enorm laag in het water! En het kantelde telkens nog meer mijn kant op. Stiekem schoof ik wat meer naar het midden. Maar werd meteen terug gestuurd! Ik legde nog uit dat het bootje bijna water binnenkreeg. Maar ik mocht niet naar het midden opschuiven. Gelukkig zwemmen in dit water geen krokodillen. Die heb je in Ghana namelijk wel!
De boot rit was erg mooi! We voeren het eerste gedeelte door een soort bos, daarna een stukje door een soort graslandschap met hoog gras en daarna over een open meer. Vanaf het meer kon je in de verte het dorp op palen zien liggen. Het zag er een beetje triest uit van de verte. Maar ook erg indrukwekkend.
Toen we na bijna een uur varen aangekomen waren keek ik mijn ogen uit. Het hele dorp was, zoals ik al zei, op palen gebouwd. De huisjes, helemaal van hout en de ‘wegen’ ook. Het was heel apart om dat zo te zien. Er zwommen veel mensen in het water en ik zag kinderen van nog geen vier jaar op een kano staan, helemaal in balans. Ze voeren hard langs ons af. Het klinkt misschien heel logisch dat zulke kleine kinderen zó goed kano kunnen varen, ook nog staand. Ze zijn er tenslotte mee opgegroeid. Maar als je het dan zo ziet, ziet het er toch erg knap en apart uit. Als je mij in een kano zet op de dommel met één peddel, draai ik alleen maar rondjes of ik blijf telkens in de oever steken!
We zijn met een gids door het dorpje gelopen. Ja, het was erg bijzonder vond ik! De mensen waren volgens mij minder blij met onze komst. Het is natuurlijk een plek waar redelijk veel toeristen komen. Ik kan me voorstellen dat je dan minder blij bent met een nieuwe lading toeristen in je dorpje.
Na ongeveer een uur hadden we het hele dorp gezien en ging de boot weer terug. Toen schepte ons bootje inderdaad water. Ik mocht het water uit de boot scheppen met een bakje.
Die nacht zijn we in Beyin blijven slapen. Ook deze avond zijn we nog lekker op het strand gaan liggen. Maandag zijn we terug gereisd naar Cape Coast. We hebben in de middag het Cape Coast Castle bezocht. Dit is zoiets als Elmina, een slavenfort dus, maar dan hebben er vooral Engelse de macht gehad. Bij Cape Coast Castle vond ik dat ze beter uitlegden wat de slaven doorstonden. In welke omstandigheden ze leefden en hoe triest die eigenlijk was. Het heeft vrij veel indruk op mij gemaakt! Na de rondleiding zijn we naar een pleintje gelopen waar souvenirwinkeltjes waren en een groep Ghanezen was aan het dansen. Dat is toch gaaf! Echt typisch Afrikaanse dansen. Die houding van die dansers en de energie, de spierkracht die ze voor de bewegingen nodig hebben. Het zijn in principe vrij simpele bewegingen, maar door de energie en het ritme in hun hele lichaam ziet het er zo gaaf uit! En wat zijn die mensen lenig! Ja, ik vond dat erg gaaf om te zien. Heb het ook opgenomen, maar helaas is mijn bereik te weinig om het op waarbenjij.nu of facebook te plaatsen.
In de souvenirwinkeltjes heb ik een leuke kaart gekocht, een zomerjurkje en een mooi souvenir dat echt alleen maar voor mijn vader kan zijn. Ik zag het liggen en dacht meteen aan papa. Ja pap, gemeen is dat he, ik weet dat je vaak erg nieuwsgierig word als we over verassingen of cadeautjes beginnen. Maar ik ga er echt niet meer over vertellen dan dit! ;)
Via het strand zijn we terug gelopen naar ons hotel. Daar heb ik een lekkere pizza gegeten. Hmmm!
Dinsdag, 1 mei
Voor je het weet is het alweer mei. Wat gaat de vakantie toch snel! Vandaag gingen mama en ik naar het Kakum National Park. Lilian voelde zich niet zo lekker en bleef bij het hotel. Het Kakum National Park is een groot ‘oerwoud’ van 300km2. In dit park is een Canopy Walk gemaakt: een soort enorme touwbrug tussen de hoge bomen die boven het park uitsteken. De Canopy Walk is op 40/45 meter hoogte gemaakt.
In de ochtend zijn mama en ik naar dit park gegaan. We konden meteen doorlopen, de jungle in. We kwamen onderweg enorme bomen tegen en heel veel mooie vlinders met allemaal felle kleuren. Er waren veel mensen die in de rij stonden. Maar op de touwbruggen was het erg rustig. Het lopen over de touwbruggen duurt ongeveer een half uur. Ik vind het toch speciaal om zo over zo’n brug te lopen. Overal om je heen is het groen en tussen de bomen door zie je een geweldig uitzicht. Mama vond het ook een hele mooie ervaring!
Op de terugweg zijn we in Cape Coast uitgestapt om nog even over de markt te lopen. Rond 13.00 uur in de middag kwamen we weer aan bij het hotel en bij Lilian. De rest van de middag hebben we nog wat gerelaxt. In de avond hebben we opnieuw de tassen ingepakt. Want de volgende dag gingen we verder naar Kumasi. Dit ligt een stuk noordelijker. Het is een gigantisch grote stad, op de hoofdstad na de grootste stad van Ghana. Maar deze stad staat er bekend om dat het de grootste markt heeft van west Afrika. En dat klopte wel. Toen we in Kumasi aankwamen zijn we de markt opgelopen. Al ver vóór de eigenlijke markt staan kraampjes met alles wat je maar kunt bedenken. Langzaam zijn we meer naar het centrum van de markt gelopen. We kwamen slippers tegen, mama heeft hier een paar leuke slippers voor Evi gekocht. We kwamen schilderijtjes tegen. Lilian heeft hier een leuk schilderijtje gekocht. Ik kwam een grappig klein Ghanees boekje tegen. Een stuk verderop konden we uitkijken over de daken van de kraampjes. Mijn mond viel bijna open. Er waren gigantisch veel daken te zien, het leek maar niet op te houden. Het was ook enorm druk. Tassen op de buik en elkaar goed in de gaten houden. We maakten ons niet druk over het vinden van de weg, want verdwalen deden we zoiezo wel! Echt álles is te koop op deze markt. De gebruikelijke souvenirs, maar ook alles waar je nooit aan gedacht zou hebben. Tot aan auto-onderdelen toe.
Op een gegeven moment kwamen we in het midden van de markt terecht. Een stuk lager op het gigantische plein. Ik weet nog dat er in mijn Bradt Guide staat dat er een trein door Kumasi liep. Maar ik heb nergens kunnen lezen of die nog rijd. Daar kwam ik deze dag snel achter! De treinrails diende, in het straatje waar wij liepen, als weg. Er rijd dus geen trein door Kumasi, en het station is de markt. Het was niet de ideaalste weg natuurlijk. Er was al zoveel om ons heen te zien, laat staan dat we dan ook nog moesten uitkijken om niet te struikelen over de houten blokken tussen de rails! Al snel lieten we de kledingkraampjes achter ons en liepen we tussen de dode dieren, hoopjes organen, botjes, pootjes en nog meer stinkende, dode dingen. Bah! Ik moest meteen aan de slager denken die ik tijdens de eerste week van mijn verblijf in Ghana ben binnengelopen. De geur van deze dode dieren drong diep binnen in mijn neus. Ik ben snel doorgelopen en zag verderop hopen met kruiden. Toen ik die bereikt heb keek ik pas op van de treinrails want die dode dieren wil ik niet zien. Daar kan ik namelijk niet zo goed tegen… Mama vond dat straatje ook maar niks en Lilian ook niet. Hierna was de pret er redelijk vanaf. We liepen inmiddels ook al bijna twee uur door deze enorme drukte en we hadden het wel weer gezien.
We zijn door een smal straatje bij de harde weg uitgekomen en hebben daar de eerste beste taxi naar ons hotel genomen. Daar hebben we rijst gegeten en ik kreeg er een hele kip bij, mét botjes.
We lieten onze tassen maar ingepakt. Want de volgende ochtend zouden we weer vroeg vertrekken naar Anfoega waar we onze vakantie zouden afronden. Onze reis zat er bijna op!
Donderdag, 3 mei
Vandaag was het de grote reisdag. Van Kumasi naar Accra. Dit duurde ongeveer 5 uur rijden. En van Accra naar Anfoega. Aangezien we de trotro naar Kpando net gemist hadden zijn we via Ho gereisd. Dit was wel een stukje om, maar uiteindelijk kwamen we om 19.00 uur in Anfoega aan. Het was een lange zit geweest! Alle spullen werden uitgepakt. Ik heb mijn kleding in drie stapels ingedeeld en heb het eerste deel vast gewassen en buiten opgehangen. Ook mama heeft een aantal shirts moeten wassen, hier in Ghana blijft níets schoon!
Vrijdag, 4 mei
Vrijdag zijn we met z’n drieën de dingen gaan doen waar we de eerste dagen geen tijd voor hadden. Zo zijn we langs de basisschool gegaan naast het ziekenhuis. Lilian had een hele stapel schriften, pennen, gummen en andere schoolartikelen bij zich. Deze hebben we aan de juf van de school gegeven. Ze was er erg blij mee! Mama had twee grote zakken met ballonnen meegenomen. Deze hebben we aan de kinderen zelf gegeven. De eerste hebben we opgeblazen, maar al snel hadden de kinderen door dat we ze voor hen aan het opblazen waren. Ze riepen elkaar en kwamen als dolle om ons heen staan. De handjes graaiden naar de ballonnen en ze probeerde ze zelf op te blazen. We hebben hele leuke foto’s kunnen maken en ook stukjes opgenomen. Wat was het leuk om de kinderen zo blij te zien met een simpele ballon. Sommige kinderen snapten niet hoe ze de ballon moesten opblazen en dan deden we het voor. Andere kinderen hadden dit meteen door en lieten de ballonnen daarna weer piepend leeglopen. De grootste lol hadden ze! Geweldig om te zien!
Daarna zijn we het dorpje Anfoega ingelopen. Lilian had ook een heleboel knuffeltjes en stuiterballen meegenomen. Deze deelden we uit aan de kleine kinderen die thuis waren.
In de middag zijn we naar Kpando gegaan. We hebben de jurkjes die mama en Lilian hebben laten maken opgehaald. Bij Lilian zaten ze meteen erg leuk! Bij mama moest het een beetje vermaakt worden. Dit was binnen een uur klaar. Met de jurkjes in de tas zijn we wat gaan drinken en daarna weer terug naar huis gegaan. In de avond heb ik nog een stukje met mama gewandeld. Morgen ging ze weer naar huis. Daar was ik niet zo blij mee en mama even min. Maar we hadden wel een geweldig mooie vakantie gehad met heel veel mooie momenten. Mama vond het een hele mooie ervaring en daar was ik erg blij om. ’s Avonds hadden we nogmaals light-off. Dus hebben we gezellig om de tafel gezeten met een aantal kaarsjes in het midden. En toen zijn we gaan slapen.
Zaterdag was ik al vroeg wakker. Mama was ook al op. Ze schreef een brief die ik pas op maandag mocht openmaken. We hebben rustig ontbeten en daarna de tassen ingepakt. Ook ik heb mijn tas ingepakt. Ik ging een weekend bij de meiden in Kpando logeren. In ons huisje was namelijk iedereen met vakantie en anders moest ik twee nachten alleen in het dorp slapen.
Toen de tassen ingepakt waren zijn we met z’n drieën naar Kpando gereisd. Daar heb ik afscheid genomen van Lilian en mama en ben toen naar de studenten in Kpando gegaan.
Dat was het dan, onze mooie vakantie. Ik heb er enorm van genoten en zal hem nooit vergeten. Ik denk mama en Lilian ook niet. Het is toch wel een ervaring om in Afrika op vakantie te gaan. We hebben alle drie veel indrukken opgedaan van het land, de cultuur en het meemaken van zo’n tropisch klimaat. Inmiddels zit ik hier zelf alweer acht weken. Een hele periode en ik ben zojuist de helft van de stage gepasseerd. Dat voelt toch ook wel gek. Maar toen ik naar de andere Nederlandse studenten in Kpando liep stond mij weer een weekend vol avonturen te wachten!
Tot de volgende keer! Liefs uit Ghana,
Lieke
-
11 Mei 2012 - 14:17
Brigitte Snoek:
Hoi Lieke,
Wat een beleving, fijn dat je dit samen met je moeder kon doen.
Geniet er nog van en doe iedereen de groeten.
Brigitte -
11 Mei 2012 - 19:54
Anouk:
Lieke,
Het lijkt me echt geweldig om dit met jullie mam mee te maken! :) Wanneer kom je precies thuis? Nog heel veel plezier en tot het volgende verhaaltje!
XXLiefs, -
11 Mei 2012 - 20:42
Maria Hulsen:
Hoi Lieke.
Fijn dat jullie zo genoten hebben tijdens de vakantie. Toch een hele ervaring. Nog heel veel succes met je stage maar dat zal wel lukken.
Groetjes Maria. -
12 Mei 2012 - 18:46
Mijke:
He Lieke,
Wat gaaf om te horen weer! En wat fijn dat je zo hebt genoten samen met jullie mam en Lilian!
X Mijke -
16 Mei 2012 - 09:00
Tante Marga:
Ha die Lieke,
Wat een vakantie zal je inderdaad nooit meer vergeten.
groetjes vanaf de hoogeindseweg
liefs van ons.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley