Wie-wat-waar Spaans

Maandag 16-3 Lima
Na een eerste vlucht van 1,5 uur richting Madrid kom ik er al snel achter dat je met Engels totaal niet uit de voeten kunt. Dat is een tegenvaller, want ik kan geen woord Spaans... Lekker naïef van mij om te denken dat je in de grote steden (Madrid/Lima) met Engels ook wel een heel eind komt. Helaas; rustig aan het Spaanse geslis wennen zit er niet in. 

Bij "do you speak English?" lacht de gemiddelde Spanjaard je vriendelijk toe en begint vervolgens razendsnel véél woorden met een 's' te spuwen. Daarbij krijg ik handgebaren die zowel links, rechts, rechtdoor of terug kunnen betekenen als ik mijn boardingpas voor Lima laat zien. Waar is die gate nou..? 
"You have to go to Lima?" Hoor ik achter me. Yes!! Een medepassagier. Opgelucht zeg ik tegen de Spaanse dame "merci!", wat ik vervolgens razendsnel corrigeer met een onhandig "gracias" (aangezien dat laatste wél Spaans is. ;) ) Vervolgens richt ik me volledig op deze oudere man en begin als 'n kip zonder kop in het Engels te praten. De man laat me netjes uitpraten (10 min verder) en vervolgens zegt hij; "Wat ga je allemaal bezoeken in Peru?" Kennelijk had ik tussendoor laten vallen dat ik zojuist vanuit Schiphol kwam. Dit soort dingen zijn altijd wat ongemakkelijk vind ik. Je hoopt gewoon dat jij degene bent die een landgenoot als eerste herkent. ;) 
Samen zochten we de juiste gate. 

Als ik later die avond bij een Burger King beland, bestel ik in het Spaans een Wopper medium. Nu kreeg ik om te beginnen al een liter cola. Ik dacht; ow Lieke, verkeerd besteld schat... Toch staat er op het bonnetje 'medio'. Wanneer ik even later aan mijn frietjes begin snap ik ineens waarom ik zoveel drinken krijg. Die Salar de Uyuni (zoutvlakten van Bolivia) is zojuist verscheept en in totaliteit op mijn frietjes beland. Die liter cola is geen overbodige luxe. ;) 

Weer een uurtje later mag ik boarden voor de vlucht naar Lima. Deze zal 14uur duren. Toch maar even dat wie-hoe-wat-boekje Spaans erbij pakken.. Tijd genoeg om te zoeken hoe ik een taxi fix, in een hostel kan vragen of ze warm water hebben en niet onbelangrijk, waar ik geld kan wisselen. 

Eenmaal in het vliegtuig zit ik naast een Spanjaard. Niet geheel onverwacht blijkt hij geen Engels, Frans en Duits te spreken. Met mijn Spaanse boekje in de hand ga ik de uitdaging aan. Ik zal per slot van rekening 14uur naast deze gozer zitten. En niet praten is voor mij geen optie. ;) 
Het 'gesprek' verliep als volgt. Ik zocht op hoe ik mezelf moest voorstellen en probeerde dat vervolgens 'uit mijn hoofd', zo vloeiend mogelijk, uit te spreken. Wanneer de man het niet verstond liet ik de zin uit het boekje maar gewoon lezen. Vervolgens gaf hij me een antwoord dat ik, uiteraard, niet verstond. Maar omdat ik zoveel moeite deed herhaalde de man de zinnen in een langzaam tempo. Als ik er dan eindelijk iets van begreep had ik weer tien minuten nodig om een volgende zin te vertalen en uit te spreken. Eigenlijk viel het gesprek na twee zinnen dus telken stil.. Lang hielden we dit niet vol. Twee stoelen verderop zat een Peruaan die sinds 6 jaar in Engeland woont: een uitzondering op de regel denk ik zo! Goeie gesprekken gehad.

Daarna viel ik in slaap. Vermoeiend is dat, een talenhandicap!
Er valt nog veel te leren.