Lima en de 17uur durende busrit

Eenmaal aangekomen in Lima worden we door ontelbare taxichauffeurs aangesproken. Zij weten net zo goed als de vliegtuigpassagiers dat je een taxi nodig hebt om in de stad Lima te komen. Omdat het een drukste van jewelste is ga ik op een randje aan de zijkant van de grote hal zitten. Ik heb alle tijd, eerst eens kijken wat andere mensen doen. Daarbij is het 22 graden (in de vroege ochtend 6.30u) dus ik wil ergens rustig m'n jas wegproppen.

Een jongen valt me op. Qua uiterlijk schat ik hem in als Europeaan. Hij loopt ook een beetje verdwaald rond, volgens mij is hij alleen. Op het moment dat ook hij ergens gaat zitten, sta ik op en loop naar hem toe. Hij heet Benoit. Binnen 5 minuten is duidelijk dat we vandaag samen Lima in gaan.

Onderweg naar het centrum rijden we over 4-baans wegen. Ruimte genoeg om chaos te voorkomen, zou je denken. Maar de lijnen tussen deze banen zijn overbodig door de rijstijl van de chauffeurs en dus schiet het toch niet echt op. Iedereen voegt in wanneer hij wil, voorrang geven bestaat niet - die moet je gewóón nemen. Toeteren is daarbij, zo lijkt het, een hobby. In NL toeter je bij gevaar (of als je zeer geïrriteerd bent