Deel2: Canyon del Colca, 2 dagen wildernis

Na een eerste stop op een hoogvlakte met geweldig uitzicht zijn we doorgereden naar een dorp in de buurt van Canyon del Colca. Een Canyon is een rivier die zijn weg gesleten heeft door de bergen. Na ontzettend veel jaren slijt het water het gesteente van de bergen weg en hierdoor krijg je een stijle bergwand met daaronder een vaak kolkende, snelstromende rivier.
Canyon del Colca is de diepste Canyon van Zuid Amerika en de een-na-diepste van de wereld.

Voor we vanuit het dorp richting de rivier zouden hiken, hebben we eerst samen ontbeten want het was inmiddels al ongeveer 9.00u. Tijdens het ontbijt leerden we elkaar kennen en er ontstond al snel een gezellige humoristische sfeer in de groep. In de groep zaten 3 mensen uit California, 2 uit Italië, eentje uit Zwitserland, een uit Korea en eentje uit Peru. De hele groep was tussen de 23-28 jaar oud.
Ik trok al snel op met de uitbundige Amerikanen en het meisje uit Zwitserland. Tijdens het wandelen werd dan ook onophoudelijk met elkaar gekletst. Eerst over koetjes en kalfjes, toen over studies en waar iedereen precies vandaan kwam. Later over overige hobby's; zo zaten de Amerikanen bij een speciale werkgroep van de kerk, speelde er eentje gitaar, zaten er verschillende professionele klimmers tussen, etc. Aangezien het zo'n 3 uur afdalen was, kwamen ook serieuzere onderwerpen aan bod. Typisch is dat, je kent elkaar niet maar zet een groep mensen geïsoleerd bij elkaar in de wildernis en binnen no-time gaat het over relaties (slechts één van de groep van 10 personen had een relatie, de rest was single), religies, politiek en wetgeving (de doodstraf in California bleef langere tijd favoriet onderwerp), oorlogvoering (Amerika VS Afghanistan, Amerika VS Israël, Amerika in de 2e wereldoorlog maar ook de brute geschiedenis van de Europeanen mbt slavenhandel in de VOC-period. En wat denk je van het uitroeien van veel indianen in Peru en de rest van ZA..).

Tussendoor werd er goed gegrapt. Zo waren er een aantal fan van Lord of the Rings, en werd deze tocht 'The fellowship of Peru' genoemd. De kleinste persoon van de groep werd gebombardeerd tot Hobbit Frodo Baggins of the Shire.
Andere termen die voorbij kwamen waren: 'Are you tokkin to me', 'How are YOU doing?!' etc. Ook altijd leuk om spreekwoorden letterlijk te vertalen: 'a muile doesnt hit the same stone twice', 'it rains pipesteels', 'I shall let them smell a poopy', 'I don't trust you for a meter' natuurlijk 'There is nothing on the hand'.
Ja, onze lol kon niet op.

Tijdens de weg naar beneden werd er vaak gecheckt of iedereen nog volgde. Aangezien mijn naam altijd lastig blijft ("Wie noemt zijn kind nou Lieke, dat lijkt zo veel op 'like' van Facebook.." Serieus! Hoezo digitaal tijdperk.), vallen de meeste terug op mijn doopnamen Johanna Maria (deze moest je opgeven bij aanvang van de trekking). Met andere woorden: "Johanna? Maria? Who is this and where is she?" Ja, hierzo!

Al met al dus één groot feest. Maar dan heb ik het nog niet over die immense natuur gehad! Aangezien de bergen tot ver in de 5000 m liepen, kan je je voorstellen wat een schouwspel je hebt wanneer je tussen deze bergen doorwandelt. Typisch hoe alle gebergten anders zijn. Zo zijn de dalen in de Pyreneeën erg breed en in de Andes juist smal (vandaar dat het hier mogelijk is om zo'n diepe Canyon te vormen.) De begroeiing lijkt heel erg op jungle, de temperatuur is wisselvallig en over het algemeen is de lucht heel vochtig. Toch raar want overal staan cactussen. Er hing ontzettend veel nevel/lage bewolking, dit maakte het nog mysterieuzer en meer jungle-achting.
Foto zijn heel lastig te maken wanneer er veel vocht in de lucht hangt, en dat is zonde want wat is er nou mooier dan verschillende pieken die achter elkaar boven de nevel tevoorschijn komen. En dan de silhouetten van hoge bomen in de mist... Je ziet dat wel eens op National Geographic of bij Life Story. ;)Worden er al mensen jaloers?

Eenmaal beneden aangekomen in een mooie Oasis dumpen we snel onze spullen in een huisje van klamboe-hout zonder verlichting (we checken eerst op spinnen natuurlijk) om vervolgens snel onze bikini aan te trekken en in het zwembad te plonzen.
Met de kolkende vrij brede rivier schuin achter ons en gigantische bergen om ons heen die we zojuist afgedaald waren, was dit een welkome ontspanning.

Na een goede Peruaanse lunch hebben we gevist met een speciaal net in de kolkende rivier. Daarna een aantal potjes Jungle Speed (zonder dat spel ga ik niet op reis). Tussendoor hebben we ook nog veel lol gehad met het zingen van al onze nationale liederen. Zo hoor je maar weer dat Amerika het hoofd er vol van heeft. ;) En na een bord soep als avondeten en een kop thee ben ik in een pikkedonkere hutje mijn bedje in gedoken.

Wauw wat heb ik een gave dag gehad! Morgen terug klimmen naar het dorp en dan zit deze trekking er weer op. :)

Ps: hopelijk leest het makkelijk, want ik heb geprobeerd het in te korten, maar dat was zo makkelijk nog niet. Haha!

Veel liefs uit Peru!