Salkantay trekking
Blijf op de hoogte en volg Lieke
25 Maart 2015 | Peru, Machu Picchu
Maandagochtend om 3.45u ging de wekker. Op het centrale plein in Cusco werden we om 4.00u verwacht met bepakking: slaapspullen, hikespullen, kleding voor onder 0 graden en kleding voor 35graden, eten en veel drinken. Met het busje reden we de bergen in waar de grote trekking (van in totaal 84km) begon.
Tijdens deze eerste dag zouden we stijgen tot 3900m. We liepen door de mooie begroeide bergen. Tijdens het hiken leerde de groep elkaar kennen. Een stuk of 5 Duitsers, 6 Argentijnen, een Peruaan, 3 Nieuw Zeelanders, Portugezen; alles zat ertussen. Al snel raakte ik aan de praat met de mannen uit Duitsland en de mensen uit Argentinië. Na zo'n 6 uur hiken, kwamen we bij een tent in de bergen waar we lunch aten. Daarna was de route nog 3 uur tot de eindbestemming van de eerste dag. Inmiddels hadden planten plaats gemaakt voor gras en om ons heen rezen de bergen met giga veel sneeuw op.
Het was die nacht ontzettend koud. We sliepen in tenten met truien aan, mutsen op, sokken aan, handschoenen aan, etc. De sterren waren overigens fantastisch! Op zo'n onbereikbare plek met weinig nep-licht van steden en wegen kun je de Melkweg super mooi zien! Een plaatje.
Dinsdags weer vroeg op! De pittigste dag van de week; we stegen in 3 uur naar 4630m (tot aan de voet van de meer dan 6000m hoge Salkantayberg) en daarna 6 uur dalen tot net boven de 3000meter. Hier ging het dan ook even goed mis...
Sportief begonnen we te lopen om 5.30u. Het was giga heftig! Mijn lichaam was helemaaaal niet gewend aan zo weinig zuurstof. Maar lopen zou ik! Met mijn MP3 in m'n oren (want praten ging niet omdat ik niet genoeg lucht had), sleepte ik mezelf in een slakkentempo de berg op. Toch als eerste vrouw bereikte ik het hoogste punt van de hike (niet heel moeilijk, er waren maar 4 vrouwen in onze groep van 15 personen). Ik werd vrolijk onthaald door de Duitse mannen. ;) Wat een geweldig wit en verblindend uitzicht om ons heen over alleen maar besneeuwde bergen. Er werden groepsfoto's gemaakt en daarna daalden we weer.
Dit ging me helaas te snel. Ik kreeg hoofdpijn, de energie werd weggezogen, ik kon moeilijk in Engels uit mijn woorden komen, duizelig, misselijk. Een ontzettend negatief gevoel en ALLES shake-te. Mijn armen, benen, lippen, ogen. Ik kon mijn vingers niet meer bewegen; de zenuwen waren op tilt geslagen. Ik plofte op een steen en kwam niet meer overeind. Een jongen uit Duitsland, Sven, vroeg of alles wel goed was. Ik knikte van niet, tilde mezelf van de steen en liep met hem verder de berg af. Na tien minuten was het echt op. Ik zakte in elkaar en begon van wanhoop te huilen. Ik was totaal in paniek, hyperventilatie. Alle energie was weg. Ik moest bijna overgeven. De kracht om zelfs te blijven zitten was weg en ik gleed onderuit op het pad. Al snel kwam een andere reiziger ons helpen en uiteindelijk de gids. Ze hadden een vloeistof die ik moest inademen, een water dat ik hoe dan ook moest drinken etc.
De gids pakte mijn backpack en beval dat ik zo snel mogelijk naar beneden moest toen mijn ademhaling weer redelijk op orde was. Daarbij ging het bijna regenen en dat wil je niet op 4300m hoogte. ;)
Sven was echt super aardig. Hij bleef met mij de berg af strompelen, hield me in de gaten, droeg mijn waterfles en sprak me moed in. Na 2 uur was ik weer redelijk in staat om Engels te praten, kreeg ik bij de lunch een bord soep en twee koppen Coca-thee (wat werkt als een tierelier!). Voor de hoofdpijn nam ik een pijnstiller. Na de lunch nog 3 uur verder dalen en dan kon ik slapen! Echter tijdens deze laatste uren kreeg ik mijn energie weer terug. (Door de coca-thee die de gids aan me gegeven had.) En eenmaal bij ons tweede kamp was ik diegene met de meeste energie van iedereen.
Na het wassen van onszelf in een rivier en een spelletje Jungle Speed zijn we allen vroeg gaan slapen.
Dag drie en vier waren voornamelijk afdalen. We bereikten de Jungle en de luchtvochtigheid steeg, samen met de temperatuur. We begaven ons ineens in een knalgroene omgeving met muskieten, rare insecten, mooie bloemen en veel eetbare planten. Hier en daar zagen we een verdwaalde hut staan waar werkelijk mensen leefde. Het was geweldig. De groep was inmiddels ontzettend hecht. We oefenden Spaans, en ik met de jongens wat Duits. Heerlijk om 5 dagen geen internet te hebben! Je bent echt op elkaar aangewezen. Na de 3e dag mochten we chillen in een hotspring: heerlijk! Een warm bad; midden in de jungle! Onwijs gaaf uitzicht en niet decadent, gelukkig.
Deze avond was het feestavond. Er werd een kampvuur gemaakt en salsamuziek gedraaid. Ik bleef maar dansen, want we waren met veel mannen en weinig vrouwen (de salsa dans je toch echt met z'n tweeën ;) )
Het bier, pisco (Peruaans likeur), tequilla; alles vloog erdoorheen! Het feestje was om 20.00u al in volle gang, dus op redelijk christelijke tijd ging iedereen weer slapen.
De vierde dag hike-te we naar Agua Calientos (dat warm water betekent). We liepen over een treinspoor. Dit was het laatste stuk voor we op de 5e dag Machu Picchu-stad zouden beklimmen.
Agua Calientos is opgebouwd voor toerisme. Iedereen die daar komt heeft een ticket voor Machu Picchu. Het heeft sfeer, maar een beetje te veel toerisme voor een backpacker die net 5 dagen de blaren van haar voeten heeft gelopen, als je het mij vraagt. ;)
Veel liefs uit Peru! X
-
28 Maart 2015 - 22:20
Jessica:
Wauw Liek! Heel bijzonder om dit zo te lezen en wat heftig wat je hebt meegemaakt! Je hoort vaak van hoogteziekte enzo, maar jij hebt het echt goed te pakken gehad! Gelukkig heb je zo'n fijne groep gehad die je kon steunen en op je konden letten!
Ik verheug me alweer op je volgende verhaal!
Liefs, xx -
28 Maart 2015 - 22:20
Jessica:
Wauw Liek! Heel bijzonder om dit zo te lezen en wat heftig wat je hebt meegemaakt! Je hoort vaak van hoogteziekte enzo, maar jij hebt het echt goed te pakken gehad! Gelukkig heb je zo'n fijne groep gehad die je kon steunen en op je konden letten!
Ik verheug me alweer op je volgende verhaal!
Liefs, xx -
29 Maart 2015 - 13:16
Monique:
So hey, wat een verhaal. Fijn dat het weer goed met je gaat. Wat een belevenis en alweer een leuke groep om mee op te trekken. Wij vinden het kei leuk om je verhalen te lezen, op naar het volgende....
groetjes van ons,
Hans en Monique -
29 Maart 2015 - 15:55
Carlijn:
Wat ontzettend stoer wat je gedaan hebt meis, en wat krachtig dat je niet hebt opgegeven, super knap!! Je maakt een ontzettend bijzondere reis en ik kan niet wachten om de foto;s te bezichtigen, zoals je het omschrijft is het al om te watertanden !;)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley