Deathroad
Blijf op de hoogte en volg Lieke
01 April 2015 | Bolivia, La Paz
Stijle bergen betekent smalle wegen met diepe afgronden. Dat deze wegen regelmatig verkeerd worden ingeschat en dat er een auto of busje langs de rand naar beneden duikelt, komt dan ook niet zelden voor.
In de buurt van La Paz bestaat er een zandpad dat door de vele ongelukken die zich in de geschiedenis hebben voorgedaan, de naam deathroad heeft gekregen. Op enkele gevaarlijke haarspeldbochten zijn nu railings geplaatst, maar er zijn ook nog vele stukken die letterlijk langs 'the edge' gaan. Afgelopen november is er voor het laatste iemand overleden en recent is er een meisje in het ziekenhuis beland. (Maar om dit even te nuanceren; jaarlijks sterven er ook verschillende mensen op Machu Picchu. )
Onder toeristen is deze route in La Paz erg populair. Niet om deze met een busje af te leggen maar met een mountainbike. Als je 'de deathroad' doet staat je het volgende te wachten;
- 25km oefenen met een mountainbike over verharde bergwegen.
- 41 km onverharde deathroad
- Je gaat van het hooggebergte op 4300m in zo'n 2 uur tijd naar junglegebergte op 2000m. Lekker stijl dus!
- Je snelheid haalt op sommige stukken 50-70km per uur.
Dit alles betekent: hele mooie vergezichten vanaf de kliffen over de ongerepte natuur, vele watervallen waar je met je fietsje dwars doorheen raast en gigantische vogels die van dichtbij te bewonderen zijn (omdat je op een hoge cliff fietst en ze op jouw hoogte langs vliegen). Nu we dan toch in JNM-sferen zijn beland wil ik jullie graag vertellen over vlinders die zo groot zijn als je hand in alle kleuren van de regenboog. Knalpaars aan de bovenkant en wit aan de onderkant bijvoorbeeld. Ze zijn traag en het is eigenlijk zonde dat je je fiets niet effe aan de kant mag zetten om ze beter te bekijken!
Mijn deathroad avontuur heb ik geregeld bij reisorganisatie NoFear. Dat leek me origineel. ;)
In de vroege ochtend werden we verwacht bij het kantoor. We reden La Paz uit en de bergen in, waar ons uitleg werd gegeven over de fietsen en alle beveiliging die gedragen moest worden: helm, handschoenen, elleboogbeschermers, kniebeschermers, etc.
Een gids voorop, dan de groep mountainbikers, een gids achterop en daarachter een busje. Ach, uiteindelijk ben je zelf verantwoordelijk voor je snelheid.
Het stuk over het asfalt was vrij saai. Maar toen we vervolgens aankwamen bij de deathroad was het enthousiasme van ieders gezicht af te lezen! Je zag al een stukje langs de bergwand naar beneden lopen. Lekker stijl en diep. ;)
Ik heb er nog over na gedacht gebruik te maken van de datum (1 april), maar dat kon ik m'n lieve mama niet aandoen..
Lieve mensen; deze dag is er niemand verongelukt. Er zijn geen gewonden. We zijn allemaal Deathroad-survivors. ;)
Liefs uit Bolivia!
In de buurt van La Paz bestaat er een zandpad dat door de vele ongelukken die zich in de geschiedenis hebben voorgedaan, de naam deathroad heeft gekregen. Op enkele gevaarlijke haarspeldbochten zijn nu railings geplaatst, maar er zijn ook nog vele stukken die letterlijk langs 'the edge' gaan. Afgelopen november is er voor het laatste iemand overleden en recent is er een meisje in het ziekenhuis beland. (Maar om dit even te nuanceren; jaarlijks sterven er ook verschillende mensen op Machu Picchu. )
Onder toeristen is deze route in La Paz erg populair. Niet om deze met een busje af te leggen maar met een mountainbike. Als je 'de deathroad' doet staat je het volgende te wachten;
- 25km oefenen met een mountainbike over verharde bergwegen.
- 41 km onverharde deathroad
- Je gaat van het hooggebergte op 4300m in zo'n 2 uur tijd naar junglegebergte op 2000m. Lekker stijl dus!
- Je snelheid haalt op sommige stukken 50-70km per uur.
Dit alles betekent: hele mooie vergezichten vanaf de kliffen over de ongerepte natuur, vele watervallen waar je met je fietsje dwars doorheen raast en gigantische vogels die van dichtbij te bewonderen zijn (omdat je op een hoge cliff fietst en ze op jouw hoogte langs vliegen). Nu we dan toch in JNM-sferen zijn beland wil ik jullie graag vertellen over vlinders die zo groot zijn als je hand in alle kleuren van de regenboog. Knalpaars aan de bovenkant en wit aan de onderkant bijvoorbeeld. Ze zijn traag en het is eigenlijk zonde dat je je fiets niet effe aan de kant mag zetten om ze beter te bekijken!
Mijn deathroad avontuur heb ik geregeld bij reisorganisatie NoFear. Dat leek me origineel. ;)
In de vroege ochtend werden we verwacht bij het kantoor. We reden La Paz uit en de bergen in, waar ons uitleg werd gegeven over de fietsen en alle beveiliging die gedragen moest worden: helm, handschoenen, elleboogbeschermers, kniebeschermers, etc.
Een gids voorop, dan de groep mountainbikers, een gids achterop en daarachter een busje. Ach, uiteindelijk ben je zelf verantwoordelijk voor je snelheid.
Het stuk over het asfalt was vrij saai. Maar toen we vervolgens aankwamen bij de deathroad was het enthousiasme van ieders gezicht af te lezen! Je zag al een stukje langs de bergwand naar beneden lopen. Lekker stijl en diep. ;)
Ik heb er nog over na gedacht gebruik te maken van de datum (1 april), maar dat kon ik m'n lieve mama niet aandoen..
Lieve mensen; deze dag is er niemand verongelukt. Er zijn geen gewonden. We zijn allemaal Deathroad-survivors. ;)
Liefs uit Bolivia!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
