Cubaanse politie...
Blijf op de hoogte en volg Lieke
01 Mei 2016 | Cuba, Gibara
Hoi allemaal,
Geduld is een schone zaak, haha! Maar hier zijn we weer met verse avonturen. (Inmiddels zijn we al twee dagen terug in NL, maar door het weinige internet in Cuba zelf heb ik nog een paar laatste verslagjes in mijn telefoon opgeslagen. ;) )
__
Als we weer in de auto stappen naar de oostelijke helft van het eiland, verlaten we de mooie groene omgeving. Het wordt er behoorlijk droog en er lopen veel koeien te grazen. Het duurt dan ook niet lang voor we de eerste cowboy met hoed, touw en paard voorbij zien komen.
Net als ik denk dat ik de verkeersregels onder de knie heb, worden we door de douane tot halt geroepen. Ik weet dat ik misschien wel iets te hard reed, net als praktisch alle weggebruikers hier, dus dat wordt nog spannend. Ik draai het raampje open en spreek de politieagent in mijn beste Spaans aan. De man vraagt me om paspoort en visum. Vervolgens om mijn rijbewijs en NLs rijbewijs. En als ik denk dat het nu wel genoeg is vraagt hij daarna ook nog om onze autoverhuur papieren. Hij bekijkt ze aandachtig en gaat vervolgens vragen stellen die hij zojuist heeft kunnen lezen: vanaf wanneer ben je in het land? *wijst vervolgens zelf naar de stempel op visum* etc.
Als hij alles teruggeeft legt hij me uit hoe de richtingaanwijzers van de auto werken en zegt vervolgens dat ik die in het vervolg níet meer mag gebruiken. Ik kijk hem vragend aan. Op sommige momenten mag je van geluk spreken dat medeweggebruikers hun richtingaanwijzers gebruiken!
Doordat ik hem zo vragend aankijk begint hij het opnieuw uit te leggen. Ik knik dan maar braaf. Vervolgens mogen we door van deze beste man, zonder boete.
Onderweg naar Gibara zien we nog veel politie staan. Ook Koen wordt een keer aan de kant van de weg gezet maar wederom is enkel het controleren van de papieren voldoende.
Gibara is een klein vissersstadje aan de kust. In 2008 is het overvallen door een orkaan waarvan de schade helaas nog al te goed zichtbaar is!!
Verder staat Gibara bekend om het filmfestival. Dit wordt in april gehouden en staat in het teken van films die gemaakt zijn van een gedrag ónder de 300.000€. De precieze datum was ons niet bekend.
Als we in Gibara aankomen, rond schemer, en een hostel zoeken blijkt dat het filmfestival in volle gang is en dat álle casa particulares vol zitten. Een Cubaan rijdt met ons mee langs enkele casas waar mogelijk nog wél plek is. Helaas blijkt al snel dat zelfs dat niet het geval is. Omdat het al donker is en we niet graag autorijden over donkere wegen gaan we naar het dure hotel. We verwachten dat daar nog wel plaats zal zijn, zij het tegen een smak geld. Ook het hotel is vol. We bereiden ons voor op een nachtje slapen in de auto (wat illegaal is in Cuba) maar dan komt een dame van het hotel naar ons toe met het nieuws een casa te hebben gevonden. Ze waarschuwt ons dat er geen enkele luxe is maar dat maakt ons niks meer uit. Achteraf blijkt dat het gezin waar we terecht komen een illegale casa is, maar het is oprecht een schat van een eigenares, dus we hebben er vrede mee. ;)
De volgende dag lopen we door Gibara waar het centrum overladen is door festival-gangers. Het échte Gibara is ver te zoeken. Overal staan schermen waar films worden gedraaid en op een van de pleinen is een ware kermis uitgestald. We nemen de auto naar het strand, al blijkt de weg daar naartoe een onbegaanbaar zandpad te zijn van 22km. Vervolgens rijden we terug naar het centrum waarbij we langs een deel van Gibara komen dat geen toerisme kent. Hier zien we wat een orkaan met een stad doet... Onze mond valt open. Het leek wel oorlogsgebied. En toch zagen we veel bedrijvigheid van kinderen die er voetbal aan het spelen waren en mannen die aan het werk waren langs de kant van de weg. Zo zie je maar; als er weinig toeristen zijn, wordt er ook maar minimaal geïnvesteerd/opgeknapt.
Aangezien we ons in Gibara weinig thuis voelden, was het plan om door te reizen al snel gemaakt. De volgende ochtend dus op naar Viñales (helemaal ten westen van Havana). En dát blijkt nou echt een goeie keuze te zijn geweest!
Liefs uit Cuba!
Geduld is een schone zaak, haha! Maar hier zijn we weer met verse avonturen. (Inmiddels zijn we al twee dagen terug in NL, maar door het weinige internet in Cuba zelf heb ik nog een paar laatste verslagjes in mijn telefoon opgeslagen. ;) )
__
Als we weer in de auto stappen naar de oostelijke helft van het eiland, verlaten we de mooie groene omgeving. Het wordt er behoorlijk droog en er lopen veel koeien te grazen. Het duurt dan ook niet lang voor we de eerste cowboy met hoed, touw en paard voorbij zien komen.
Net als ik denk dat ik de verkeersregels onder de knie heb, worden we door de douane tot halt geroepen. Ik weet dat ik misschien wel iets te hard reed, net als praktisch alle weggebruikers hier, dus dat wordt nog spannend. Ik draai het raampje open en spreek de politieagent in mijn beste Spaans aan. De man vraagt me om paspoort en visum. Vervolgens om mijn rijbewijs en NLs rijbewijs. En als ik denk dat het nu wel genoeg is vraagt hij daarna ook nog om onze autoverhuur papieren. Hij bekijkt ze aandachtig en gaat vervolgens vragen stellen die hij zojuist heeft kunnen lezen: vanaf wanneer ben je in het land? *wijst vervolgens zelf naar de stempel op visum* etc.
Als hij alles teruggeeft legt hij me uit hoe de richtingaanwijzers van de auto werken en zegt vervolgens dat ik die in het vervolg níet meer mag gebruiken. Ik kijk hem vragend aan. Op sommige momenten mag je van geluk spreken dat medeweggebruikers hun richtingaanwijzers gebruiken!
Doordat ik hem zo vragend aankijk begint hij het opnieuw uit te leggen. Ik knik dan maar braaf. Vervolgens mogen we door van deze beste man, zonder boete.
Onderweg naar Gibara zien we nog veel politie staan. Ook Koen wordt een keer aan de kant van de weg gezet maar wederom is enkel het controleren van de papieren voldoende.
Gibara is een klein vissersstadje aan de kust. In 2008 is het overvallen door een orkaan waarvan de schade helaas nog al te goed zichtbaar is!!
Verder staat Gibara bekend om het filmfestival. Dit wordt in april gehouden en staat in het teken van films die gemaakt zijn van een gedrag ónder de 300.000€. De precieze datum was ons niet bekend.
Als we in Gibara aankomen, rond schemer, en een hostel zoeken blijkt dat het filmfestival in volle gang is en dat álle casa particulares vol zitten. Een Cubaan rijdt met ons mee langs enkele casas waar mogelijk nog wél plek is. Helaas blijkt al snel dat zelfs dat niet het geval is. Omdat het al donker is en we niet graag autorijden over donkere wegen gaan we naar het dure hotel. We verwachten dat daar nog wel plaats zal zijn, zij het tegen een smak geld. Ook het hotel is vol. We bereiden ons voor op een nachtje slapen in de auto (wat illegaal is in Cuba) maar dan komt een dame van het hotel naar ons toe met het nieuws een casa te hebben gevonden. Ze waarschuwt ons dat er geen enkele luxe is maar dat maakt ons niks meer uit. Achteraf blijkt dat het gezin waar we terecht komen een illegale casa is, maar het is oprecht een schat van een eigenares, dus we hebben er vrede mee. ;)
De volgende dag lopen we door Gibara waar het centrum overladen is door festival-gangers. Het échte Gibara is ver te zoeken. Overal staan schermen waar films worden gedraaid en op een van de pleinen is een ware kermis uitgestald. We nemen de auto naar het strand, al blijkt de weg daar naartoe een onbegaanbaar zandpad te zijn van 22km. Vervolgens rijden we terug naar het centrum waarbij we langs een deel van Gibara komen dat geen toerisme kent. Hier zien we wat een orkaan met een stad doet... Onze mond valt open. Het leek wel oorlogsgebied. En toch zagen we veel bedrijvigheid van kinderen die er voetbal aan het spelen waren en mannen die aan het werk waren langs de kant van de weg. Zo zie je maar; als er weinig toeristen zijn, wordt er ook maar minimaal geïnvesteerd/opgeknapt.
Aangezien we ons in Gibara weinig thuis voelden, was het plan om door te reizen al snel gemaakt. De volgende ochtend dus op naar Viñales (helemaal ten westen van Havana). En dát blijkt nou echt een goeie keuze te zijn geweest!
Liefs uit Cuba!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
