Het Kandy-Ella-traject

Het treintraject tussen de centraal gelegen stad Kandy en het bergdorp Ella scoort erg hoog op de lijst van mooiste treinreizen op de wereld.
Vanuit de trein krijg je een bijzonder schouwspel van theeplantages in de Sri Lankaanse bergen te zien welke vanaf de autowegen niet te zien zijn. Singalezen plukken de blaadjes en stoppen deze in een soort rugzak. De trein rijdt langzaam (40km/uur) dus je kunt deze bedrijvigheid op je gemak gadeslaan. Daarbij slinger je hier en daar langs de bergwand, wat zorgt voor mooie vergezichten.

De rit is ontzettend populair en dus héél erg druk (zowel onder toeristen als onder de eigen bevolking). Vanuit Colombo kun je plaatsen reserveren in een 1e klas coupe. Maar deze zitten snel vol (al dagen van te voren). Vanaf Kandy ben je praktisch genoodzaakt om een regulier ticket te kopen en je plekje af te wachten.

Als Alicia en ik op het perron wachten, neemt de drukte toe naarmate de trein bijna arriveert. We weten dat we een zitplekje bij het raam moeten bemachtigen voor een goed uitzicht. Echter wanneer de trein komt aangereden zit deze al bomvol en hangen mensen met armen en benen al buiten boord... Hoe kunnen deze (ruim) 150 extra passagiers daar nou bij?!
Bijna niemand van de inzittenden heeft als bestemming Kandy, dus de trein blijft praktisch vol. Zodra de massa op het perron inziet dat niet iedereen in deze trein gaat passen, ontstaat er blinde paniek. Mensen gaan rennen van deur naar deur in de hoop dat ze naar binnen kunnen. Alicia en ik kijken elkaar aan: ook wij denken dat we deze trein gaan missen doordat noch wij, noch onze backpacks in de trein passen...

Dan zie ik bij één deur zeer langzaam mensen naar binnen gaan. Ik ren er met Alicia naartoe en langzaam maar zeker lijkt er plek te komen voor ons. Ook twee andere Nederlandse meiden, die we op het perron ontmoet hebben, passen nog in de trein.
Helaas is dat niet iedereen gegund en zo vertrekt de trein op den duur terwijl er nog mensen op het perron achterblijven.

We staan dan weliswaar in de trein, daar is dan meteen alles mee gezegd! De rit duurt met gemak 7 uur en in eerste instantie staat geen van ons bij het raam (= geen uitzicht en geen zitplaats). Daarbij vragen Alicia en ik ons af wanneer de eerste persoon flauw valt aangezien we als vee tegen elkaar gepropt zijn (wat de temperatuur niet ten goede komt).

Zo staan we om-en-nabij één uur voordat we door kunnen schuiven naar een raam aan de linker zijde van de trein. Laat die mooie thee velden maar komen!
De drukte in onze coupe blijft nagenoeg gelijk tot de laatste uren van de rit, wat betekent dat we zo'n 6 uur staan. (Lang leve de spataderen!)

Aan uitzicht geen gebrek! De trein slingert door het landschap en we zien ontzettend mooie taferelen aan ons voorbij gaan. Wauw!

Ik zal proberen weer een fotootje te uploaden, maar over het algemeen is hiervoor het WiFi signaal te slecht...

Tot het volgende berichtje!