Daar boven op die berg!

Hee allemaal!
Daar ben ik weer met een kersvers verhaal van het afgelopen weekend. Wat we o.a. gedaan hebben dit weekend is het uitvoeren van ons tandenpoest-project op de basisschool in Anfoega en de hoogste berg van Ghana beklimmen. Twee enorm gave ervaringen en dus vloog het een na laatste weekend dat we nog in Ghana hebben vliegensvlug om!

Vrijdag
Vrijdagochtend zijn we naar de primary school naast het ziekenhuis gegaan. We hadden tandenborstels en posters meegenomen waarop stond hoe je je tanden moet poetsen. Daarnaast hadden we een aantal zinnen in het Ewe vertaald om op het bord te schrijven. Ewe is het dialect dat ze hier in de Volta Region spreken. De kinderen van de primary school kunnen nog geen Engels. Daarvoor zijn ze nog te jong. We hebben dus enkele steekwoorden en zinnen laten vertalen door een verpleegkundige van het ziekenhuis en de leraar op de school schreef het op het bord. Er kwamen tekens in voor die wij helemaal niet kennen, zoals omgedraaide ‘c’ en een rare ‘d’. In het Ewe hebben ze meer letters in het alfabet dan wij hebben in Nederland. Met deze teksten en plaatjes dachten we dat de kinderen ons wel zouden verstaan.
Naast tandenborstels, posters en de vertaalde steekwoorden hadden we ook ballonnen bij en twee fototoestellen. We hadden afgesproken om om de beurt foto’s te maken van elkaar. Dat werkte heel goed!

Toen we bij de basisschool aankwamen brak het feest voor de kinderen al los. ‘Yavoeh! Yavoeh!’ Ik voelde me weer helemaal een attractie. Ook riepen sommige kinderen ‘Money! Money!’. Dat vond ik dan weer minder… Tja, je blijft blank, rijk en bijzonder. We liepen naar de leraar die we de vorige keer ook gezien hadden. De kinderen liepen ons achterna en keken ons vanuit alle lokalen aan. Een leraar schreef onze steekwoorden op het bord en een andere leraar verzamelde een klas in het lokaal. Toen alle kinderen zaten begon ik met ons voor te stellen en te vertellen wat we kwamen doen. Ik begon met ‘Hello, how are you?!’ De hele klas riep in koor: ‘We are fine!’ Geweldig is dat! Je staat voor een grote groep van allemaal kleine Afrikaantjes. Sommige zijn heel zenuwachtig en verlegen, anderen zijn helemaal vol van energie en heel enthousiast. Het straalt van die gezichtjes af!
Ik vroeg of ze wisten waarom tandenpoetsen belangrijk is. De leraar vertaalde mijn vraag van Engels naar Ewe en er schoten een heleboel vingertjes de lucht in. De leraar wees iemand aan en dit kindje ging staan en vertelde waarom hij/zij dacht dat tandenpoetsen belangrijk was. De leraar wees hierna een ander kindje aan en ook deze ging eerst staan voor hij/zij iets zei. Goed afgericht! Het was enorm schattig om deze kindjes zo enthousiast mee te zien doen! Ik kan het niet uitleggen, maar die kleine Ghaneesjes hebben echt iets!

Ilse had een tandenborstel in haar hand en vroeg aan de kinderen of ze wisten wat het was. ‘Een borstel.’ ‘Ja’, zei de leraar, ‘maar we hebben meerdere borstels. Bedoel je een borstel voor je haren? Of om je schoenen mee te poetsen?’ ‘Nee!’ Zei het kindje. ‘Een tandenborstel!’ Ja de leraar hielp ons erg leuk met het project. Ook vroeg Ilse of de kinderen thuis een tandenborstel hadden. Veel kindjes riepen van wel, maar een aantal kinderen ook van niet.
Carlijn legde uit hoe je je tanden moet poetsen. Ze wees naar de posters die we vast hadden. Ik wees naar de teksten op het bord en de leraar vertaalde wat Carlijn vertelde. Toen het allemaal uitgelegd was hebben we de tandenborstels uitgedeeld. De kinderen waren door het dolle! Ondertussen maakten we om de beurt foto’s. Toen de tandenborstels uitgedeeld waren hebben we ook ballonnen aan alle kinderen gegeven. Het was één groot feest!
Toen we aan de leraar vertelden dat we klaar waren riep hij naar de kinderen: ‘Is it hot?!’ Hij wreef daarbij zijn handen over elkaar, alsof hij zijn handen aan het wassen was. De kinderen riepen ‘Yes!’ en wreven hun handen ook over elkaar, net als de leraar. De leraar herhaalde dit een aantal keren en ze wreven steeds sneller de handen over elkaar. Toen riep hij: ‘Klap! Give it to them!’ De kinderen klapten één keer in de handen en schoven daarna iets denkbeeldigs naar ons toe. En nog een keer, en nog een keer. Dit heb ik maar even gefilmd, want het was zo leuk!

Omdat we nog heel veel tandenborstels over hadden hebben we bij nog twee klassen het project kunnen doen. Ondertussen verzamelde heel de school zich bij de deur van het lokaal. Toen alle tandenborstels uitgedeeld waren hebben we de ballonnen die nog over waren op het schoolplein uitgedeeld aan alle kinderen die nog geen ballon hadden. Ook hebben we hier een groepsfoto gemaakt. Het was een geweldige ervaring! En als ik nu de foto’s terug kijk krijg ik een brede glimlach om mijn mond. Deze foto’s en filmpjes zie je meestal op televisie, alleen sta ik er nu zelf tussen! :D

Zaterdag
Zaterdag hebben Carlijn, Willemijn en ik de hoogste berg van Ghana beklommen. We zijn vol goede moed naar Liati Wote gereisd en aan de tocht omhoog begonnen. Het pad leek erg op die van de Wli Waterfalls alleen bestond de ondergrond niet uit steen maar uit kleigrond. En omdat het de dag ervoor fiks had geregend had was de klei helemaal glibberig en glad geworden. Carlijn had geen goed profiel onder haar schoenen en gleed iedere twee passen één pas naar beneden. Willemijn en mij lukte het iets beter om omhoog te komen maar het was niet makkelijk! Hoe hoger we kwamen hoe minder drassig de kleigrond werd en hoe makkelijker we omhoog kwamen. Na even klimmen hadden we een mooi uitkijkpunt. We draaiden ons om en zagen één grote groene vlakte voor ons! Wauw! Wat is dat mooi, zo’n uitzicht over de jungle. Als ik in Nederland zou hebben gestaan zou ik alleen maar huizen en wegen gezien hebben, maar hier in Ghana zie je alleen maar groen.

We hebben regelmatig even pauze gehouden om van het uitzicht te genieten en met iedere stap richting de top werd het uitzicht mooier. Toen we tegen 10.00 uur op de top van de berg stonden hadden we een geweldig uitzicht! Achter ons zagen we hogere bergen. Ik vroeg me nog af of ik niet net als in Corsica de berg vóór de hoogste berg beklommen had, maar dat was niet zo! Ik pakte de Brad guide van Ghana erbij en de berg die we beklommen hadden was toch echt de grootste, maar hij stond ook op de grens met Togo. Ik zag een rode denkbeeldige lijn lopen in het dal tussen de berg waar wij op stonden en de berg aan de andere kant van het dal. We grapten nog dat we wel even naar beneden konden lopen om een voet over de grens van Togo te zetten. Het leek net of ik in een helikopter van Discovery zat en over het jungle vloog. Zo’n mooi uitzicht was het.
Boven op de berg hebben we even pauze gehouden en wat foto’s gemaakt. Daarna zijn we weer naar beneden gegleden. Gegleden ja, lopen was bijna onmogelijk op die kleigrond. Carlijn is een paar keer lelijk onderuit gegaan. We waren blij toen we beneden waren!

Onderweg naar beneden hebben Willemijn, Carlijn en ik nog een liedje bedacht over ons avontuur op de hoogste berg van Ghana: “Daar boven op de berg, daar staat Carlijn, en wie heeft ze meegenomen, Lieke en Willemijn!”

Zondag hebben we weer gewerkt aan ons kleurtje. We zijn gaan zwemmen in Ho. Na een dag afzien en het beklimmen van een berg waren we eraan toe om lekker te relaxen bij een zwembad. Helaas liet de zon zich vandaag niet zoveel zien… Maar ik heb wel lekker wat gelezen en muziek geluisterd. Daarna was het weekend weer voorbij! Deze week lopen Willemijn en ik stage op de Medical Ward.
Een kort verslag deze keer, maar soms vind ik ze zelf eigenlijk ook veel te lang. Tot de volgende keer!
Groetjes uit Ghana! Lieke