Zuid Bolivia, Altiplano

Verwen jezelf met n bak koffie, ga ervoor zitten. Ik hoop dat het de moeite waard is. ;)
_____

De oerknal. Hierdoor ontstond de Melkweg zoals we die nu 'kennen'. Gigantisch veel stof werd weggeslingerd en vormde sterren en planeten. Jaren gingen voorbij en op onze planeet ontstond langzaam leven; planten en dieren. Maar de aarde bleef in ontwikkeling; het vertoonde barsten, het land scheurde, vulkanen spuwden, continenten ontstonden en veranderden; botsten tegen elkaar aan en duwde bergketens omhoog.

Het landschap in o.a. Zuid Amerika maakte vele metamorfoses door. De Andes is bijvoorbeeld ook ontstaan doordat verschillende platen tegen elkaar duwden. Maar wat zo interessant is, is dat door verschuiving van de aarde 1000enden jaren geleden ook een zee de hoogte ingeperst is.
Vulkanen bleven spuwen en continenten bleven verschuiven en de zee kwam hoger en hoger te liggen. Weinig toevoer van nieuw bergwater (op bijna 4000m hoogte + met vulkanen in de omgeving) en het klimaat, zorgde ervoor dat het water langzaam verdampte... De eens zo gigantische zee kwam droog te liggen. Echter, zout verdampt niet... En zo bleef er enkel een vlakte met ongelofelijk veel zout en enkele koraal-eilanden achter.

De grootte van deze vlakte is vergelijkbaar met de grootte van NL of België (12.000km2). (check Google-earth en dan op satellietbeelden; dichterbij kan ik je niet brengen maar wellicht zorgt het voor meer besef van de grootte en immense indruk die deze plek op je maakt als je er daadwerkelijk overheen loopt).
Een witte grote vlakte bleef over die sinds dien weinig veranderd is. Deze vlakte heeft de naam Salar de Uyuni (zout vlakte van Uyuni), is de grootste van de wereld en sinds enkele jaren te bezoeken.

Je snapt wel, dat ik als landschapsgenieter hier naartoe moest! Samen met 5 anderen in een 4x4 racen we over de woestijngrond, op weg naar o.a. het zout. Het zou een drie daagse rit worden waarop we rond de 1000 kilometers gingen afleggen vanaf Uyuni tot aan de Chileense grens en weer terug.

Zoals je al begrijpt is Salar de Uyuni niet het enige natuur-wonder dat in het zuiden van Bolivia te bewonderen is. Er zijn vele vulkanen en eigenlijk terroriseren zij de geschiedenis en het huidige uiterlijk van het landschap. We bezochten op afstand een vulkaan die nog werkt en zagen verschillende vormen van vulkaansteen in het hooggebergte van eerder uitgebarsten vulkanen. (Lava is enkel te stoppen door aanraking met water en zo is goed te zien waar zich vroeger rivieren/meren bevonden. Lava neemt op die manier rare en mooie vormen aan!)

Vulkaanerupties zorgen voor een vruchtbare grond. Er zitten veel verschillende mineralen in lava en dat kun je goed zien aan de grond/kleur van de bergen. Maar het beste kun je dat zien bij de meren in zuid Bolivia. Mineralen hebben ieder een eigen kleur en zo ontstaan er groene meren en zelfs knál rode meren!

Om de interactie erin te houden; Welke dieren houden van mineralen en kléuren er zelfs naar?

Ja precies; flamingo's! Die waren er dan ook véél! :)

Verder is er veel woestijn. Heel warm is het echter niet.. op 4000/5000m hoogte... Toch zien we veel hoge vulkanen met besneeuwde toppen die direct overgaan in een oneindige zandvlakte. Apart om te zien! De wielen van de 4x4 slipten lekker tussen de zandkorrels door en we lieten grote stofwolken achter.

Als de derde dag dan aanbreekt staan we vroeg op om actieve geisers bij daglicht waar te nemen. Het is dan nog ijskoud en ik ben voor de zoveelste keer ongelofelijk blij dat ik mijn handschoenen en muts heb meegenomen van thuis. (Ook wel raar, want je hebt je muts op, maar ook je zonnebril want de zon is erg fel én je dient dus ook je neus en wangen in te smeren want anders verbranden die.)

Ik val geloof ik in herhaling als ik vertel hoe verrassend en mooi Bolivia is.. dus dat zal ik maar niet nogmaals zeggen. ;)

Wel kan ik vertellen hoe ik de verschillende natuurwonderen heb ervaren!
- De zoutvlakte rook in het begin heel typisch. Ruik maar eens in je zoutpotje, dan weet je wat ik bedoel denk ik. ;) Verder had ik al snel het idee dat ik op ijs stond. Dat is typisch Nederlands denk ik.
Omdat alles plat is, zie je de bergen aan de rand van de vlakte grijs tegen de horizon. Daardoor heb je niet écht in de gaten hoe giga deze vlakte is. Echter deden we er de hele dag over om deze in het midden over te steken! Alsof je van Maastricht naar Groningen rijdt. En de bergen zijn dan stiekem ook veeeeel groter als je in de buurt komt.
- Het rode meer. Zoveel als ik al gezien en gehoord had over de zoutvlakten, zo weinig had ik hierover nog gehoord. "Jahoor, rood..." Een beetje sarcastisch was ik. ;) Maar jawel; het grootste meer dat ik gezien heb in de weide omgeving en KNALrood! Het oogt chemisch. Alsof er een slagveld heeft plaatsgevonden en er ieder moment een lijk boven kan komen drijven.
Al met al: Geweldig interessant!
- De geisers stinken voornamelijk. Gadver! Onze gids zei nog; "Do you smell that? We are not eating eggs today." Haha. Ze is soms erg grappig. Ik moest direct aan mijn middelbare schooltijd denken, net voor de zoemer werd er wel eens een stinkbommetje in de gang gegooid. Verder vond ik de geisers een beetje eng; het geluid, het gepruttel, de hitte. Maar ook héél boeiend dat dit van zo diep uit de aarde komt!

Op de terugweg hadden we motorpech. Doordat we nog een half uur in de hitte hebben stilgestaan, zagen we een grote windhoos. Maar alles is goed gekomen. :)

Ik ga zeker nog ooit terug naar Bolivia. Maar dan naar het noorden; de Amazonejungles!

Tot snel! Liefs uit Bolivia (voor het laatst tijdens deze reis)