De laatste dagen in Viñales
Blijf op de hoogte en volg Lieke
10 Mei 2016 | Cuba, Viñales
Toch waren dit geen ongezellige dagen! We hebben veel gelachen samen en genoten van 'al wat alleen in Cuba kan'. Lokale radio leverde niet altijd succes op, maar zo nu en dan juíst wel! Dan zaten we swingend in de auto. En waren we dat beu dan kwam de CD van U2 of Mumford&Sons uit de bagage. :)
Het rijden kostte de eerste dagen van de vakantie veel energie, maar we merkten dat we al veel gewend waren. Wanneer de ene het even gehad had en de kuilen niet meer optimaal kon ontwijken werd er geruild. We moesten natuurlijk ook aan het leven van onze auto (een Geely; al snel omgevormd tot 'onze Giel') denken. En de weg raakte zo nu en dan, door flinke hobbels en kuilen, de onderkant van de auto.. ;)
Het zelfstandig auto rijden door Cuba gaf ons alle vrijheid! En ik ben ervan overtuigd dat we door het rijden zoveel meer van het land hebben kunnen zien, dan met enig ander vervoer.
Rond 16.00u in de middag kwamen we aan in Viñales; een stadje waar ze de voordelen van het toerisme ontdekt hebben! Alles ziet er kleurrijk uit, er zijn veel terrasjes en casas. De natuur rondom Viñales werkt ook mee aan de formule want deze heeft schitterende bergen met specifieke vormen en een uitgebreid grottenstelsel. Tussen de bergen liggen ten slotte de beroemdste tabaksvelden van de wereld en hemelsbreed zo'n 40km verderop bevind zich een spierwit strand waar je je op de Malediven waant!!
In dit stadje hebben we een redelijk luxe casa gevonden (met airco en een normale douche) waardoor deze laatste vakantiedagen écht als vakantie voelden.
We zijn twee dagen naar het strand geweest, en hebben op een andere dag de grotten bezocht. Dit laatste met een bejaardenvereniging... ;) Ik heb daar wel m'n eerste stalagmieten en stalagtieten gezien! Koen beweerde in eerste instantie dat de druppels, die ik op m'n gezicht voelde, vleermuizenplas was... Maar aangezien ik alle druppels vervolgens aan zíjn T-shirt afveegde, bekende hij dat dit een van zijn beste grappen van de vakantie was. (Lang leve druipsteen)
Afin, in de avonden kon er gedanst worden en ook ontdekten we een lekker tapasrestaurantje! Aangezien we in heel Cuba nog niet zo lekker gegeten hadden, zijn we de twee daaropvolgende dagen ook bij dat tapasrestaurant gaan eten. ;)
En na deze heerlijke laatste dagen, kwam er dan een einde aan de reis door Cuba. We hebben ervan genoten en het is bijzonder geweest. Want Cuba is een van de laatste communistische landen in de wereld en hier merk je toch zo nu en dan wat van:
- Van alle producten is slechts één merk. Dus in de winkels wordt rijst door één bedrijf geproduceerd, en met alle andere producten hetzelfde. Overal dezelfde benzinestations. Over dezelfde internetprovider (etecsa). Géén concurrentie, de prijs is voor iedereen gelijk (behalve voor toeristen want zij hebben een andere muntsoort). En niet te vergeten gaat een heel groot deel van de verdiensten gaat naar de regering.
- Er bestaat een soort 'club', georganiseerd vanuit de regering waarbij je je kunt aansluiten als burger. Je moet hiervoor betalen maar krijgt hierdoor oa voorrang wanneer je zorg nodig hebt en je kinderen krijgen voorrang in onderwijs. De regering wil echter nog iets extra's van leden van deze club; ze verwachten dat de leden een oogje in het zeil houden mbt hun medeburgers. Als er iets gedaan wordt wat niet gaat volgens het denkpatroon van 'de Castro's' is het de bedoeling dat dit gemeld wordt. Wanneer je langer in Cuba bent, vallen hier en daar bordjes op die van deze organisatie zijn.
- Afzetterij is van alle tijden en alle arme landen. Altijd vervelend.. Toen wij onze auto in een straat hadden geparkeerd en er weer mee wilde wegrijden, kwam er een meneer die beweerde dat onze auto op een parkeerplaats stond. Er moest uiteraard betaald worden. Toen hij merkte dat we dat niet zomaar gingen doen en dreigde direct met het lekprikken van alle vier onze autobanden en een bezoekje aan de politie. Ik stond verbaasd te kijken, want had niet verwacht dat hij zelf zou zeggen naar de politie te stappen. Toen kwam het besef dat je in dit land geen poot hebt om op te staan, als je als toerist bij het politiebureau komt met dit verhaal... Er is geen eerlijke rechtsstaat zoals wij die gewend zijn. En je bent nou eenmaal een toerist, dus burgers of politie; ze zien allemaal geld in je. We hebben maar betaald. ;)
Tot de volgende reis!
Dan ga ik samen met een vriendin een maand naar Sri Lanka. :)
Liefs! Lieke
-
10 Mei 2016 - 13:18
Monique De Ruijter:
Het waren weer leuke, spannende ,vrolijke verhalen !
Aftellen naar de volgende reis.
Groetjes
Hans en Monique
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley