De eerste dagen in Ghana!
Door: liekevdijk
Blijf op de hoogte en volg Lieke
14 Maart 2012 | Ghana, Accra
Hoi allemaal!
Hier mijn eerste berichtje vanuit Ghana. We hebben erg drukke dagen achter de rug! Veel gezien en gedaan:
Zondag ochtend hebben papa, mama, Evi, Sjoerd en Jan mij naar het treinstation in Antwerpen gebracht. Toen de trein kwam heb ik afscheid genomen van mijn ouders en broertje en zusje. Jan (mijn vriendje) ging mee naar Schiphol. Ik was nog nooit op Schiphol geweest, dus dat was al een eerste avontuur. ;) Op Schiphol stonden twee vriendinnen van de JNM: Jessica en Judith. Zij kwamen mij ook uitzwaaien. Dit vond ik heel erg leuk! Van Jessica kreeg ik een envelop met wat kampfoto’s. Deze heb ik in het huisje in Anfoega meteen op mijn kastdeur geplakt.
Mijn eerste vliegtuigvlucht viel reuze mee! Ik mocht van Sofie bij het raam zitten en kon dus lekker naar buiten kijken. Hoogtepunten vond ik het zien van de pyreneeën en ook de Sahara bij daglicht. Dat was vooral erg gaaf. Toen besefte ik pas hoe groot de Sahara wel niet is! Voor we over de Sahara heen waren, waren we dan ook een aantal uur verder en was het donker.
We landden in Accra om 21.00 uur. Wat een hitte! Daar moesten we wel even aan wennen. Meteen die truien uit! We gingen met begeleiding naar een hotel in Accra. Binnen of buiten en zelfs met waaier: het is overal heet! Slapen was dan ook niet zo makkelijk. Ik moest zelfs wennen aan het idee dat ik het beste zonder laken kon slapen. Thuis sliep ik nog met een dikke dubbele dons.
De volgende ochtend (maandag) zijn we naar de shopping Mall in Accra gegaan. Dit is een vrij luxe overdekt winkelcentrum met een grote supermarkt. Daar hebben we een Ghaneese simkaart en een dongel (voor internet) gekocht. Ook hebben we daar onze eerste boodschappen gedaan. Toen zijn we doorgereisd naar Anfoega, het dorpje waar we de komende drie en een halve maand gaan verblijven. De reis duurde rond de 3 á 4 uur. Het was heel mooi om zo het land in te rijden! We hebben veel gezien. In het zuiden zijn ze wat ‘rijker’ en daar hadden we nog niet echt het idee dat we in Afrika zaten. Maar als je eenmaal echt het gebied rond Accra uit bent kom je hutjes van klei of leem tegen in de middel of nowhere! Overal lopen mensen langs de straat, soms kilometers van een dorpje af. Dit is precies het beeld dat je van Afrika hebt: zware bepakking op het hoofd, kleurrijke kleding, kinderen op de heup. Dat is toch wel erg mooi! Ook viel het me op dat in het zuiden het landschap veel droger is als rond Kando (waar we nu zitten). Het zand is hier en daar knalrood, erg mooi! Er ligt wel heel veel afval op de straten en overal langs de weg. De trotro’s (busjes die omgebouwd zijn zodat er ongeveer 10 mensen in kunnen) rijden goed door! Er zitten overal kuilen in de weg en daardoor hobbel je soms je stoel af, daarnaast betekent toeteren dat je voorrang neemt. En het is een wonder dat dat allemaal zo goed werkt! Toch voelde ik me niet onveilig in die busjes. Mensen zijn allemaal heel aardig! Ze zijn blij dat wij er zijn en willen met alle liefde onze vragen beantwoorden en ons helpen.
Onderweg hebben we een pauze gehouden aan de rand van het Voltameer. Wauw, dat was mooi! Ik zou dolgraag een duik willen nemen, maar dat zat er niet in. We hebben daar ons eerste Ghanese voedsel gegeten. Het was behoorlijk pittig, dus ik denk niet dat we dat nog een keertje doen! ;) De tranen sprongen in mijn ogen bij iedere hap.
We zijn daarna vlot doorgereden naar Anfoega. In de avond hebben we onze koffers en tassen uitgepakt en gekookt. Dat was fijn, even alle spulletjes uitstallen. We zijn meteen de dongels uit gaan testen. Maar wat een ramp is het internet hier! Ongelofelijk. De moed schoot me even in de schoenen.. Maar uiteindelijk is het me toch gelukt en heb ik het eerste mailtje naar huis kunnen sturen. Geen foto’s dus op deze site… Misschien dat ik over een tijdje nogmaals facebook probeer.
Ik heb ook veel mailtjes gekregen van mensen. Heel leuk! Ik lees alles! Het spijt me als ik niet terug mail!! Het internet is een ramp, ik ben eergisteren een hele avond bezig geweest met het versturen van één mailtje… Maar ik vind het wel erg leuk dat jullie zo benieuwd zijn naar mijn avonturen!
Vandaag begon voor mij de cultuurshock. Ja papa en Jan, het is toch zo ver ben ik bang. ;) We hebben een rondleiding gehad in het ziekenhuis. Dat was al best heftig maar nog te handelen. Daarna gingen we naar het Mortuarium. Dat was wel shocking vond ik! De mensen worden letterlijk op elkaar gestapeld en de planken lagen behoorlijk vol. Er werden zelfs gewoon mensen op de grond gelegd! Ik vroeg hoelang mensen hier soms liggen. Het antwoord: mensen liggen hier tot de familie ze ophaalt om te begraven. Dat kon bij de ene na 2 weken zijn, maar bij een andere wel meer als een jaar..!! Dat was trouwens ook te zien en te ruiken. De geur was niet te hebben… Pff, ik moest hierna wel even bijkomen.
In de middag gingen we naar Kpando om op de markt inkopen te doen. Ik vond het er wel erg gezellig uitzien. Erg arm, maar wel sfeervol, zo’n marktje! Kleine houten hutjes of gewoon een tafeltje met echt werkelijk van alles! Maar voornamelijk voedsel: vissen, fruit, groenten, allerlei meel, broden, etc. Niet alles zag er even goed uit maar we hebben goed inkopen kunnen doen.
Onze begeleider vroeg of we voor het avondeten vlees wilde hebben. Dat wilde we wel. Ze nam ons mee naar een soort schuur. Ik liep achter de rest aan naar binnen en zag niet meteen waar we terecht gekomen waren. Maar het stonk er wel gruwelijk! Toen ik om me heen keek waren we in een slachthuis terecht gekomen! Een slachthuis in NL is al niet zo’n fijne plaats om te zijn. Maar dit was ongelofelijk! Er lagen ingewanden op tafel, grote plassen bloed op de vloer, een houten boomstam waar ze een stuk vlees op hadden liggen die ze aan het kapot-hakken waren. Ongelofelijk! Dode dieren en een grote koeienkop naast het ‘goede’ vlees. De mannen deden dit allemaal met hun blote handen.. Echt ongelofelijk! Ik ben naar buiten gelopen anders trok ik het echt niet meer. Op dit moment dacht ik echt: Wat doe ik hier!! Toch hebben we hier vlees gekocht.
Terug in ons huisje hebben ik en Willemijn gekookt. Het vlees dat we gekocht hadden hebben we ongeveer 30 minuten laten bakken. Dit adviseerde onze begeleidster Mawutor. Ik heb het zelfs nog geproefd en het smaakte prima…
Nu ben ik in Word dit verslagje aan het typen met een zakje dropjes uit NL. Ik hoop dat het internet het een beetje wil doen vandaag. Dat zullen we zo zien! Succes met lezen! En natuurlijk de groetjes uit Ghana!
Lieke
Hier mijn eerste berichtje vanuit Ghana. We hebben erg drukke dagen achter de rug! Veel gezien en gedaan:
Zondag ochtend hebben papa, mama, Evi, Sjoerd en Jan mij naar het treinstation in Antwerpen gebracht. Toen de trein kwam heb ik afscheid genomen van mijn ouders en broertje en zusje. Jan (mijn vriendje) ging mee naar Schiphol. Ik was nog nooit op Schiphol geweest, dus dat was al een eerste avontuur. ;) Op Schiphol stonden twee vriendinnen van de JNM: Jessica en Judith. Zij kwamen mij ook uitzwaaien. Dit vond ik heel erg leuk! Van Jessica kreeg ik een envelop met wat kampfoto’s. Deze heb ik in het huisje in Anfoega meteen op mijn kastdeur geplakt.
Mijn eerste vliegtuigvlucht viel reuze mee! Ik mocht van Sofie bij het raam zitten en kon dus lekker naar buiten kijken. Hoogtepunten vond ik het zien van de pyreneeën en ook de Sahara bij daglicht. Dat was vooral erg gaaf. Toen besefte ik pas hoe groot de Sahara wel niet is! Voor we over de Sahara heen waren, waren we dan ook een aantal uur verder en was het donker.
We landden in Accra om 21.00 uur. Wat een hitte! Daar moesten we wel even aan wennen. Meteen die truien uit! We gingen met begeleiding naar een hotel in Accra. Binnen of buiten en zelfs met waaier: het is overal heet! Slapen was dan ook niet zo makkelijk. Ik moest zelfs wennen aan het idee dat ik het beste zonder laken kon slapen. Thuis sliep ik nog met een dikke dubbele dons.
De volgende ochtend (maandag) zijn we naar de shopping Mall in Accra gegaan. Dit is een vrij luxe overdekt winkelcentrum met een grote supermarkt. Daar hebben we een Ghaneese simkaart en een dongel (voor internet) gekocht. Ook hebben we daar onze eerste boodschappen gedaan. Toen zijn we doorgereisd naar Anfoega, het dorpje waar we de komende drie en een halve maand gaan verblijven. De reis duurde rond de 3 á 4 uur. Het was heel mooi om zo het land in te rijden! We hebben veel gezien. In het zuiden zijn ze wat ‘rijker’ en daar hadden we nog niet echt het idee dat we in Afrika zaten. Maar als je eenmaal echt het gebied rond Accra uit bent kom je hutjes van klei of leem tegen in de middel of nowhere! Overal lopen mensen langs de straat, soms kilometers van een dorpje af. Dit is precies het beeld dat je van Afrika hebt: zware bepakking op het hoofd, kleurrijke kleding, kinderen op de heup. Dat is toch wel erg mooi! Ook viel het me op dat in het zuiden het landschap veel droger is als rond Kando (waar we nu zitten). Het zand is hier en daar knalrood, erg mooi! Er ligt wel heel veel afval op de straten en overal langs de weg. De trotro’s (busjes die omgebouwd zijn zodat er ongeveer 10 mensen in kunnen) rijden goed door! Er zitten overal kuilen in de weg en daardoor hobbel je soms je stoel af, daarnaast betekent toeteren dat je voorrang neemt. En het is een wonder dat dat allemaal zo goed werkt! Toch voelde ik me niet onveilig in die busjes. Mensen zijn allemaal heel aardig! Ze zijn blij dat wij er zijn en willen met alle liefde onze vragen beantwoorden en ons helpen.
Onderweg hebben we een pauze gehouden aan de rand van het Voltameer. Wauw, dat was mooi! Ik zou dolgraag een duik willen nemen, maar dat zat er niet in. We hebben daar ons eerste Ghanese voedsel gegeten. Het was behoorlijk pittig, dus ik denk niet dat we dat nog een keertje doen! ;) De tranen sprongen in mijn ogen bij iedere hap.
We zijn daarna vlot doorgereden naar Anfoega. In de avond hebben we onze koffers en tassen uitgepakt en gekookt. Dat was fijn, even alle spulletjes uitstallen. We zijn meteen de dongels uit gaan testen. Maar wat een ramp is het internet hier! Ongelofelijk. De moed schoot me even in de schoenen.. Maar uiteindelijk is het me toch gelukt en heb ik het eerste mailtje naar huis kunnen sturen. Geen foto’s dus op deze site… Misschien dat ik over een tijdje nogmaals facebook probeer.
Ik heb ook veel mailtjes gekregen van mensen. Heel leuk! Ik lees alles! Het spijt me als ik niet terug mail!! Het internet is een ramp, ik ben eergisteren een hele avond bezig geweest met het versturen van één mailtje… Maar ik vind het wel erg leuk dat jullie zo benieuwd zijn naar mijn avonturen!
Vandaag begon voor mij de cultuurshock. Ja papa en Jan, het is toch zo ver ben ik bang. ;) We hebben een rondleiding gehad in het ziekenhuis. Dat was al best heftig maar nog te handelen. Daarna gingen we naar het Mortuarium. Dat was wel shocking vond ik! De mensen worden letterlijk op elkaar gestapeld en de planken lagen behoorlijk vol. Er werden zelfs gewoon mensen op de grond gelegd! Ik vroeg hoelang mensen hier soms liggen. Het antwoord: mensen liggen hier tot de familie ze ophaalt om te begraven. Dat kon bij de ene na 2 weken zijn, maar bij een andere wel meer als een jaar..!! Dat was trouwens ook te zien en te ruiken. De geur was niet te hebben… Pff, ik moest hierna wel even bijkomen.
In de middag gingen we naar Kpando om op de markt inkopen te doen. Ik vond het er wel erg gezellig uitzien. Erg arm, maar wel sfeervol, zo’n marktje! Kleine houten hutjes of gewoon een tafeltje met echt werkelijk van alles! Maar voornamelijk voedsel: vissen, fruit, groenten, allerlei meel, broden, etc. Niet alles zag er even goed uit maar we hebben goed inkopen kunnen doen.
Onze begeleider vroeg of we voor het avondeten vlees wilde hebben. Dat wilde we wel. Ze nam ons mee naar een soort schuur. Ik liep achter de rest aan naar binnen en zag niet meteen waar we terecht gekomen waren. Maar het stonk er wel gruwelijk! Toen ik om me heen keek waren we in een slachthuis terecht gekomen! Een slachthuis in NL is al niet zo’n fijne plaats om te zijn. Maar dit was ongelofelijk! Er lagen ingewanden op tafel, grote plassen bloed op de vloer, een houten boomstam waar ze een stuk vlees op hadden liggen die ze aan het kapot-hakken waren. Ongelofelijk! Dode dieren en een grote koeienkop naast het ‘goede’ vlees. De mannen deden dit allemaal met hun blote handen.. Echt ongelofelijk! Ik ben naar buiten gelopen anders trok ik het echt niet meer. Op dit moment dacht ik echt: Wat doe ik hier!! Toch hebben we hier vlees gekocht.
Terug in ons huisje hebben ik en Willemijn gekookt. Het vlees dat we gekocht hadden hebben we ongeveer 30 minuten laten bakken. Dit adviseerde onze begeleidster Mawutor. Ik heb het zelfs nog geproefd en het smaakte prima…
Nu ben ik in Word dit verslagje aan het typen met een zakje dropjes uit NL. Ik hoop dat het internet het een beetje wil doen vandaag. Dat zullen we zo zien! Succes met lezen! En natuurlijk de groetjes uit Ghana!
Lieke
-
14 Maart 2012 - 09:33
Karlijn :
Hee Liek,
Wat een gave en ongeloofelijke verhalen als je dit zo leest! Dat is zeker wel omschakelen zeg! Maar fijn om te lezen dat alles goed gaat. Met internet had ik al verwacht dat dit niet altijd makkelijk zou zijn. Maar goed het is je gelukt! :) Ik ben zeer benieuwd naar je stage en naar de volgende verhalen dus zal je site in de gaten blijven houden. Meid, heel veel plezier en suc6 nog op veel momenten en ik denk aan jou! Heb het met Evi nog over je gehad in de bus, we vonden het echt vreemd dat je nu gewoon in Ghana zit, alles is daar zo anders... Geniet er nog van! Kus Karlijn -
14 Maart 2012 - 10:54
Maike Steuten:
Haa Lieke,
Wat een verhalen en indrukken die eerste dagen. Super leuk om te lezen.
Voor ons gaat morgen ook eindelijk het avontuur beginnen.
Ik volg je verhalen verder vanuit Suriname :).
XX -
14 Maart 2012 - 12:51
Noortje:
Hee lieke!
Fijn om te horen dat het goed met je gaat. Je krijgt zo te horen al in een paar dagen veel nieuwe ervaringen mee! Echt super leuk om te lezen!!.. Alleen dat slachthuis haha. Daar kunnen ze inderdaad nog wat meer leren over voedselveiligheid. Meid nog heel veel plezier er succes!! Tot je volgende reisverslag! X Noortje -
14 Maart 2012 - 13:40
Jodien!:
Heee liekee,
Hoe is het met je? Hopelijk goed! Erg leuk om je verhaal te lezen! Gewoon echt niet te begrijpen dat het er daar zo aan toe gaat, zo anders als hier! Ik wil je heel veel succes en plezier wensen!! Je kunt het meis! geniet ervan! XX -
14 Maart 2012 - 21:34
Marietje Kerkhofs:
Lieke, wat een verhaal. Ja, het zal wel bijna terug in de tijd zijn.
Heel veel succes en groeten van ons allemaal. -
15 Maart 2012 - 19:41
Margriet :
Hoi Lieke,
Wat een hoop ervaring al de eerste paar dagen en zo te lezen gaat er nog veel meer komen. Veel succes daar ver weg en ik ga je ook volgen. Groetjes uit Tegelen! -
16 Maart 2012 - 09:35
Evi Van Dijk:
Haa lieve Liek,
Ik ga ook even op deze manier iets van me laten horen, want mailtjes krijg je al zoveel!
Wat een verhalen inderdaad, ik houd je in de gaten via mail/internet/telefoon!!! ;)
Hier thuis is nog niet zoveel veranderd. Heb afgelopen week veel aan je gedacht!! Dinsdag heb ik mn proeftoets van de auto, dus dan zal ik nog wel iets laten weten!
Geniet ervan! En we horen het wel weeer :)
Liefs, je zusje! :) -
17 Maart 2012 - 18:07
Moniek:
heey lieke,
fijn dat je veilig aan bent gekomen.
nou nou je hebt de eerste dagen al veel gezien en mee gemaakt dan, dat zal ind wel even wennen zijn ja, ik ben benieuwd hoe het op je stage is. nou ik lees het wel weer op de site. succes er nog mee en heel veel plz nog:)
xx -
18 Maart 2012 - 09:58
Siri:
Hey Lieke!
Wat super om het verslag te lezen.
Al die indrukken die je krijgt, kan me alles nog zo goed herinneren en ben zwaar jaloers dat jij nu daar zit hihi
Ben benieuwd hoe je de eerste dagen werken in het ziekenhuis gaat ervaren!
Heel veel plezier nog daar en ik blijf je volgen!!
x -
22 Maart 2012 - 19:30
Mijke:
He Liek,
Wat fijn dat je goed bent aangekomen! En ik zei toch dat vliegen niet zo veel voorstelt.. Haha! Als ik je verhaal zo lees kan ik niet stoppen.. Je schrijft het echt heel leuk! Heel veel succes nog en tot schrijfs.
XXX Mijke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
