Laatste stageweek op OPD!

Hallo allemaal! Hier weer een berichtje vanuit Ghana!

Dit was alweer de laatste stageweek op de OPD! Dan besef ik ineens weer dat ik hier al voor de vierde week zit. Volgende week dinsdag is het 11 april, dan is het precies een maand. Ik heb niet het gevoel alsof de tijd snel gaat, maar als ik dan zo terug kijk naar alle belevenissen van de afgelopen weken is er toch al veel gebeurd in korte tijd!

Toen we met z’n 6en deze ochtend naar het ziekenhuis liepen voor het ochtendgebed speelde zich een zeldzaam tafereel voor ons af. We waren getuigen van een vrij zeldzaam verschijnsel. Overal in het ziekenhuis waren verpleegkundige aan het rennen. Er scheen ook echt iets loos te zijn! Ik heb namelijk nog NOOIT een Ghanees hard zien lopen, laat staan zien rennen! Echt nog nooit… Wat was hier dan aan de hand? Overal heerste chaos. We vroegen het iemand. Deze antwoorde dat er afgelopen nacht een busongeluk was geweest en dat een aantal inzittenden zwaar bloedde. Hij wees naar de Medical Ward. Als echte ramptoeristen zijn we daar dus maar naartoe gesneld. ;)
Er lagen een stuk of vier mannen die allemaal ernstige hoofdwonden hadden. Bij één man was zelfs heel het bed bij het hoofdeinde onder het bloed gelopen! Hij had een groot verband om zijn hoofd dat helemaal verzadigd was en hevig lekte. Er waren overal verpleegkundigen bezig bij de mannen. Ook was er een mevrouw op de dameskamer die een schedelfractuur had. Daar deden ze niet echt iets mee. Ze knipte een stuk karton af en deden dit tussen haar schouders en hoofd. Maar erg veel steun gaf het niet. Ze werd later op de middag naar Accra vervoerd per ambulance (deze zijn alleen voor transport) om daar geopereerd te worden.

In de vroege ochtend werd de man die de ernstig lekkende hoofdwond had, gehecht. Hij moest even overklimmen op de brancard en werd daarna naar het Theatre gebracht. Hier werd zijn hoofd gehecht. Ondertussen waren andere verpleegkundige bezig zijn wondjes op benen en voeten schoon te maken en te verbinden.
Ja, onze stageweek was weer begonnen! Je weet maar nooit wat je tegenkomt hier.

Eenmaal op de afdeling aangekomen merkte ik hoe goed we al ‘ingewerkt’ zijn. Ik weet gewoon precies hoe de dag gaat en wat er van me verwacht word. Niek en ik hebben dan ook gewoon met de rest meegewerkt. Het ging ons prima af.

In de middag kwamen er nieuwe studenten langs samen met Joke. Deze studenten gaan op een school in Kpando werken. Dicht bij ons in de buurt dus! We hebben afgesproken woensdag even af te spreken om wat beter contact te leggen.

Dinsdag
Dinsdagochtend zagen we de man met de voet weer! Jullie kennen dat verhaal van de eerste stageweek vast nog wel: de man die met die grote infectie in zijn voet naar het ziekenhuis kwam en die de ‘wonddressing’ kreeg. Ik dacht dat hij het geen twee weken meer zou overleven, dus was ik blij verrast hem toch nog in leven te zien! Weliswaar zonder rechtervoet. Die was inmiddels toch geamputeerd! Heel slim van deze man. Hij zag er niet gelukkig uit, maar wel een stuk gezonder.

Op de afdeling ging het werk gewoon door. Het was zelfs druk! Veel mensen die zich niet fit voelden. Dus veel bloeddrukken meten, veel gewichten en temperaturen meten, veel schrijven. Ach, de tijd tikt toch wel voorbij. Het is net een soort bezigheidstherapie. In de middag hebben we Fufu geprobeerd. Dat is een gerecht dat ze hier in Ghana heel veel eten. Het is van veel Ghanezen zelfs het lievelingseten! Wij wilden dat ook wel eens proeven. Om 12.00 uur zijn we naar het keukentje gegaan. De Fufu was nog niet klaar. Ook al hadden we die om 12.00 uur besteld, pas om 12.45 konden we onze Fufu in een doos mee naar het huisje nemen. Het ziet eruit als een deegbal die nog in de oven moet. Maar zelfs dat smaakt nog lekkerder! Echt, wat een ranzig eten eten die Ghanezen! We zijn maar meteen brood gaan roosteren aangezien we toch honger hadden.

In de middag ben ik boodschappen gaan doen samen met Carlijn en Sofie. We hebben meteen inkopen gedaan voor Ilse’s verjaardag. Die is vandaag jarig (5 april).
’s Avonds hebben we voor de eerste keer soep gegeten! Carlijn is erg creatief met het bereiden van voedsel. Het was erg lekker om weer eens soep als voorgerecht te eten!

Woensdag
Vandaag was de laatste stagedag op de OPD! Mijn eerste doel is vandaag behaald. Volgende week ga ik naar de Medical Ward. Dit is de volwassenen afdeling. Ook hier loop ik drie weken stage.

In de ochtend hadden Niek en ik op de OPD een agressieve patiënt. Hij had al Diazepam gekregen 20mg, maar dit had geen effect. Niek heeft deze meneer nog eens 100mg Largactin gegeven. De man verzette zich hevig, hij was niet meer te houden! Er moesten vier stevige kerels op de man gaan liggen toen Niek hem de spuit gaf. Na de Largactin (ook rustgevend) kwam de man even tot rust. Maar niet voor lang en daarom kreeg hij nóg 100mg Largactin. Ik heb de spuit klaar gemaakt. Maar ik heb hem niet gegeven. Zo’n uitdaging ga ik hier niet aan. Een man die even strek is als vier andere kerels even als ukkiepukkie ‘platspuiten’. Het heeft de hele ochtend geduurd voor de man echt gesedeerd was en toen werd hij naar de Medical Ward gebracht.

In de middag hebben we een keizersnede mogen meekijken. Dit was voor mij de tweede keizersnede die ik meekeek. Het meisje dat moest bevallen was 23 jaar oud en ze kreeg haar eerste kindje. Ze was enorm zenuwachtig. Daardoor lukte het zetten van de ruggenprik niet zo goed. Uiteindelijk was het gelukt deze te zetten. Het duurde niet lang of ze waren al bij de baarmoeder en het vruchtwater liep al naar buiten. Dit vind ik telkens zo mooi om te zien! Ze graaide in de baarmoeder en haalde het hoofdje van het kindje naar buiten. Het was erg grauw. Maar een pasgeboren kindje heeft altijd een aparte kleur als het net uit de baarmoeder komt. Maar wat we ook meteen zagen was dat de navelstreng om het hoofdje van de baby zat! Dit was geen goed teken! Ze hebben het meteen weggehaald, losgeknipt en het kindje weggedragen. Ik ben de vorige keer bij de moeder blijven kijken, maar liep dit keer met het kindje mee. Ze tilden het kindje aan de beentjes op en klopte op het rugje. Er kwam allemaal vocht en andere vloeistoffen uit de neus en de mond van het kindje lopen. Haar longen zaten nog vol vocht. Ze ademde wel zelfstandig, maar de zuurstofgehalte was veel te laag. De kleur op het gezichtje werd ook niet beter. De handjes en voetjes van de baby waren helemaal koud. Ik heb nog nooit zo erg gehoopt dat iemand het overleefde! Ik vond het zo spannend! Hield echt mijn adem in.
Langzaam lukte het de verpleegkundige om al het vocht uit de longen te halen. Het kindje gaf steeds meer kikjes. En uiteindelijk begon het te huilen. Niet helemaal zoals bij een normale baby, maar wel steeds met meer overtuiging. De moeder keek continue naar ons. Ze vroeg hoe het met de baby was. Uiteindelijk hebben ze haar onder narcose gebracht omdat de operatie te lang duurde om alleen een ruggenprik als verdoving te gebruiken. (Deze werkt na verloop van tijd langzaam uit en dan zou de moeder de pijn tijdens de operatie voelen.) Het kindje heeft het gehaald! De naam ben ik vergeten.

Na het werken zijn we naar Kpando gegaan. We hebben bij een cafeetje gezeten met de andere studenten die in Kpando wonen. Dat was echt heel erg leuk! We gaan misschien dit weekend met een aantal van hen een reisje maken. We hebben namelijk een lang weekend vrij: van vrijdag tot en met maandag! Weer een ander deel van Ghana verkennen. ;)
Na wat te hebben gedronken bij het cafeetje zijn we met ze mee gelopen naar hun huisje. Erg dicht bij het centrum van Kpando. Een ideale plaats dus! Dat belooft vast nog veel gezellige weekenden.

Donderdag
Vandaag was Ilse jarig! Ze werd 20 jaar. En daarom waren we vrij vandaag. Dus vervroegd met weekend!
Carlijn, Willemijn en ik zijn vroeg opgestaan om het huisje te versieren en een ontbijt voor Ilse klaar te maken. Rond 08.00 uur hebben we haar wakkergemaakt met z’n allen. ‘Lang zal ze leven!’ Ze was helemaal verrast en vond het erg leuk!
Hierna zijn we gaan zwemmen bij een hotel in Ho. Wauw, dat was luxe! Eigenlijk was het gewoon een zwembad. Maar het zag er allemaal zo schoon uit en het water was zo helder. Echt, dat ben ik gewoon niet meer gewend na deze vier weken dat het zo schoon kan! We hebben er frietjes gegeten met ketchup. Heerlijk, echte frietjes! Ik heb me goed ingesmeerd en veel in de schaduw gelegen. Ik ben erg bruin geworden (eindelijk!) en zelfs op mijn onderbenen wat verbrand. Deze paste vaak net niet meer in de schaduw. Lang leve factor 50! Maar wat was het een heerlijke dag! Gewoon lekker een boek lezen, muziek luisteren, slapen, zwemmen en binnen 2 minuten opdrogen. Ik begreep dat het in NL nu 8 graden was? Hier is het toch zeker 32 graden warmer. Worden er al mensen jaloers? ;)

Dit was het tot nu toe! Morgen gaan we hoogst waarschijnlijk naar het zuiden: Kokrobite en Marinata. Lekker nog een aantal dagen chillen aan het strand. De studenten die in Kpando wonen gaan mee. Ik zal volgende week weer een stuk schrijven over komend weekend en de eerste stagedagen op de Medical Ward. Bedankt voor het lezen. En natuurlijk de gebruikelijke groetjes uit Ghana!

Lieke